Συνέντευξη: Μαριέλα Αλεποπούλου Μεντίζη
Επιμέλεια: Άλμα Κόρα
Τον έχουμε συναντήσει στην τηλεόραση μα και στο θέατρο σε πολλούς διαφορετικούς ρόλους, όπως τον αστυνομικό, τον γιατρό, τον δικηγόρο. Η επαφή του με το θέατρο ήταν τυχαία μέχρι που ανακάλυψε την μαγεία που έκρυβε. Όπως μας λέει και ο ίδιος στην συνέχεια, οι παραστάσεις των βοήθησαν αρκετά σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του. Μα μιλάμε φυσικά για τον κύριο Θοδωρή Ρωμανίδη, έναν ευγενέστατο άνθρωπο και ένα από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς στην τέχνη του θεάτρου.
Ας τον γνωρίσουμε λοιπόν λίγο καλύτερα και μαζί!
Τι σας ώθησε ώστε να ακολουθήσετε τον δρόμο του θεάτρου? Ήταν εξαρχής αυτός ο στόχος – το όνειρό σας?
Όχι δεν ήταν αυτός ο στόχος μου. Απλά, είμαι η πρώτη γενιά που έδωσε Πανελλήνιες εξετάσεις. Κάπως πειραματικά η πρώτη φορά. Δεν ήξερε κανείς πως λειτουργούσε, τι να διαβάσουμε, ποια μαθήματα να επιλέξουμε. Και έτσι βρεθήκαμε πάρα πολλοί/ες μαθητές/τριες εκτός Πανεπιστημίων. Μοιραία, έκανα δουλειές διάφορες, μέχρι που η μοίρα με έφερε μπροστά σε έναν περιοδεύοντα θίασο και αυτό ήταν. Το μικρόβιο μπήκε, καμία αντιβίωση δεν το έπιασε και έτσι από το 1984 είμαι στις επάλξεις.
Θυμάστε πια ήταν η πρώτη σας επαφή με την σκηνή του θεάτρου κια σε ποια παράσταση συμμετείχατε?
Και βέβαια θυμάμαι. Ξεχνιέται η πρώτη φορά ? χιχιχιχιχι. Ήταν με τον θίασο του Θεάτρου Καισαριανής, στο έργο του Ιδομενέα Στρατηγόπουλου : Ο Δον Κιχώτης. Μεγαλειώδης παράσταση, ονειρεμένη αρχή καριέρας. Σκηνοθεσία Ανδρέας Βουτσινάς, χορογραφίες Δημήτρης Παπάζογλου, Σκηνικά Έρση Δρίνη. Στο Φεστιβάλ Αθηνών, στο θέατρο Λυκαβηττού.
Σας έχει επηρεάσει όλη η κατάσταση που βιώνουμε στην δουλειά σας?
Εννοείται. Και ποιος κλάδος δεν έχει επηρεαστεί ? Ειδικά στο θέατρο, δουλειές μετρημένες, με λίγα άτομα θίασο, για λίγο διάστημα. Ευτυχώς στην τηλεόραση γίνονται πράγματα, αλλά και εκεί τα χρήματα έχουν πάει στον πάτο.
Πιστεύετε πως το θέατρο ή γενικότερα η τέχνη λειτουργούν ως ένα είδος ψυχοθεραπειας ή κάτι το λυτρωτικο για έναν άνθρωπο?
Απόλυτα συμφωνώ. Και έχω προσωπική εμπειρία. Όταν πέθανε η μανούλα μου, είχα παράσταση. Και μάλιστα στον θίασο του Μάρκου Σεφερλή που ως γνωστόν οι παραστάσεις του έχουν 4ωρη και 5ωρη διάρκεια. Το πόσο με βοήθησε όλη αυτή η κατάσταση, δεν λέγεται. Και γενικότερα, οι παραστάσεις μας βοηθάνε να ξεφεύγουμε από τον «έξω» κόσμο.
Θέατρο ή Τηλεόραση?
Θέατρο, η μεγάλη αγάπη, ο έρωτας. Τηλεόραση, τα αναγκαία προς το ζην !!!
Αγαπημενο θεατρικό έργο?
Έργα πάρα πολλά. Παράσταση όμως, το : Χαμός στο ίσωμα, με τον Μάρκο Σεφερλή. Δεν υπήρχε αυτή η παράσταση, δεν υπήρχε.
Υπάρχει κάποιος χαρακτήρας – ήρωας που πάντα θα θέλατε να υποδυθητε?
Τον Αμπιγιέρ. Φοβερό έργο, φοβερός ρόλος. Όταν το είχα δει με τον Νικήτα Τσακίρογλου στον ρόλο, είχα πάθει σοκ. Ίσως η καλύτερη του ερμηνεία. Αλλά γενικότερα, δεν έχω στόχο ρόλους, η έργα. Η συμμετοχή μου σε παραστάσεις, αυτός είναι ο στόχος μου. Να υπάρχω.
Δράμα – Κωμωδία. Ποιο από τα δύο είδη πιστεύετε είναι πιο ψυχοφθορο για έναν ηθοποιό?
Όταν τα υπηρετείς με αλήθεια, όταν είσαι εκεί ψυχή τε και σώματι, και τα δύο είναι το ίδιο.
Τι συμβουλή θα δίνατε στα νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα τα πρώτα τους βήματα στον χώρο του θεάτρου?
Να το σκεφτούν καλά. Να συνειδητοποιήσουν γιατί θέλουν να το κάνουν. Για τα εξώφυλλα, για τη φήμη, για να γίνουν μέλη της ελληνικής showbiz, η επειδή το λαχταράει η ψυχούλα τους, θέλουν να δημιουργήσουν, να μπουν σε άλλους εαυτούς, να ντυθούν ρόλους ? Έχει μεγάλη σημασία και μεγάλη διαφορά.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον?
Το τελευταίο διάστημα, έδειξε ότι το να κάνουμε σχέδια για το μέλλον, δίνει την ευκαιρία στον Θεό να ξεκαρδίζεται. Μέρα με τη μέρα, μόνο αυτό κάνω. Ελπίζω και εύχομαι βέβαια να αλλάξει σύντομα αυτό.
