Συνέντευξη: Μαριέλα Αλεποπούλου Μεντίζη
Επιμέλεια: Άλμα Κόρα
Σήμερα έχουμε την τιμή να σας συστήσουμε έναν σπουδαίο ηθοποιό και σκηνοθέτη. O Δημήτρης Γεωργαλάς κατάγεται από την Πάτρα έχει σπουδάσει στην Φιλοσοφική σχολή Αθηνών και έχει αποφοιτήσει από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Ένα μικρό δείγμα της δουλειάς του: Στο θέατρο “Το τέλειο έγκλημα” (2019), “Η κυρία της νύχτας” (2016), “Ραψωδία έψιλον” (2015). Και στην τηλεόραση “Η Πρόβα του Νυφικού” (1995 – ANT1), “Άκρως οικογενειακόν” (2001 – ΑΝΤ1), “Υπέροχα πλάσματα” (2007 – Alpha), “Άγριες Μέλισσες” (2019 – ANT1), “Σασμός” (2021 – Alpha).
Ας τον γνωρίσουμε λοιπόν λίγο καλύτερα και μαζί.
Γιατί σας γοήτευσε η τέχνη του θεάτρου; Και πως ξεκίνησε το ταξίδι σας αυτό;
Αυτό που με γοητεύει στην τέχνη του θεάτρου είναι ότι ζητάει από σένα να είσαι πάντα παιδί. Δηλαδή να συντηρείς και να εκπαιδεύεις όλα τα στοιχεία του παιδιού , που μπαίνει απενοχοποιημένα και χωρίς καμιά λογοκρισία στην συνθήκη του παιχνιδιού και εκφράζεται χωρίς όρια και συστολές. Η ιστορία αυτή ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, πάντα αυτό ήθελα να γίνω, δεν ξέρω πώς τρύπωσε μέσα μου, σίγουρα με κάποιον ασυνείδητο τρόπο, από κάποιες προσλαμβάνουσες ίσως, και νοιώθω πολύ τυχερός που κατάφερα να κάνω τη δουλειά που πάντα ονειρευόμουν.
Είστε ηθοποιός και σκηνοθέτης. Ποιο από τα δύο απολαμβάνετε περισσότερο;
Είναι δυο διαφορετικά πράγματα πάνω στο ίδιο πεδίο, το ένα επικεντρώνεται στα πρόσωπα, το άλλο στο έργο. Με γοητεύουν και τα δύο γιατί είναι ανεξάντλητα και απαιτούν πολλή σκέψη και εμβάθυνση, αξίες που αγαπώ πολύ. Απλώς η σκηνοθεσία είναι νέος τόπος για μένα και με προκαλεί περισσότερο αυτόν τον καιρό. Αλλά η υποκριτική είναι το περιβάλλον που μεγάλωσα, εκπαιδεύτηκα και νοιώθω ο εαυτός μου.
Θυμάστε ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με το θέατρο;
Η πρώτη μου επαφή ήταν καθαρά επαγγελματική, μετά την δραματική σχολή του εθνικού θεάτρου που με πήρε από ακρόαση ο Κώστας Τσιάνος να παίξω τον πρωταγωνιστικό ρόλο στους «ΦΟΙΤΗΤΕΣ» του Ξενόπουλου στο Θεσσαλικό Θέατρο. Του οφείλω πολλά!!!
Υπάρχει κάποια από τις δουλειές σας είτε στην τηλεόραση είτε στο θέατρο που να σας δυσκόλεψε λίγο περισσότερο;
Στην τηλεόραση θεωρώ πιο δύσκολο ρόλο τον Κώστα του Σασμού γιατί είναι ένας βίαιος άνθρωπος πολύ μακριά από την δικιά μου ιδιοσυγκρασία και τα πιστεύω μου. Πολύ σπουδαία υποκριτική πρόκληση για μένα. Στο θέατρο έχω αναμετρηθεί με αρκετούς δύσκολους ρόλους, με δύσκολους συγγραφείς. Ξεχωρίζω τον Τσέχωφ και τον Ευριπίδη.
Ξεχωρίζετε κάποια δουλειά σας, κάποιον χαρακτήρα που υποδυθήκατε;
Τον Τριγκόριν από τον ΓΛΑΡΟ του Τσέχωφ και τον Ιάσονα από την ΜΗΔΕΙΑ του Ευριπίδη.
Άραγε το θέατρο χάνει την δύναμη του από την τηλεόραση ή είναι κάτι που μπορεί να συνυπάρξει?
Το θέατρο και η τηλεόραση θέλουν απλά καλούς ηθοποιούς, το καθένα έχει την αξία του και επιτελεί ξεχωριστό ρόλο. Το λάθος είναι να νομίζει ο κόσμος πως πρέπει να πάει στο θέατρο για να επαληθεύσει τους ηθοποιούς που παίζουν στην τηλεόραση, ενώ υπάρχουν υπέροχοι ηθοποιοί που κάνουν μόνο θέατρο και μάλιστα σπουδαίο θέατρο. Θα έπρεπε το κοινό να μην συγχέει αυτά τα δυο πράγματα, να φροντίζει να ανακαλύπτει το καλό θέατρο που έχει η Ελλάδα, και να μην βλέπει θέατρο με γνώμονα την τηλεόραση. Πιστεύω ότι έχει αρχίσει να γίνεται αυτό σιγά σιγά. Κι είναι πολύ αισιόδοξο και ουσιαστικό.
Πιστεύετε πως το θέατρο έχει χάσει την αγνότητα του;
Δεν θέλω να το βλέπω έτσι, θέλω να ανήκω στους ιδεολόγους της τέχνης , στους «ρομαντικούς». Είναι στο χέρι μας να μην χάνουμε την αγνότητα σε μια τέτοια δουλειά που ασχολείται κατεξοχήν με τον ανθρώπινο ψυχισμό, με το μυστήριο της ζωής μας γιατί αν χάσουμε την πρόθεση τότε δεν μπορούμε να είμαστε συνεπείς σ’ αυτό που ερμηνεύουμε, πουλάμε απλώς προϊόντα, ενώ η δουλειά μας είναι να μπορούμε να συνδιαλεγόμαστε με ανθρώπους απέναντί μας. Αν δεν είσαι αγνός δεν έχεις τίποτα να πεις. Νομίζεις ότι έχεις.
Σας συναντάμε πρώτα στις “Άγριες Μέλισσες” και ύστερα στον “Σασμό”. Πείτε μας κάποια πράγματα για την εμπειρία σας και στις δύο σειρές.
Οι άγριες μέλισσες ήταν μια σειρά που παρακολουθούσα φανατικά γιατί την θαύμαζα, όταν λοιπόν κλήθηκα να παίξω χάρηκα πολύ και το θεώρησα τιμή μου, εννοώ είναι τιμή να συμμετάσχεις σε μια σειρά που έκανε μια μεγάλη τομή στην ελληνική τηλεόραση. Ο Σασμός στη συνέχεια είναι μια σειρά που μου έδωσε έναν δύσκολο απαιτητικό ρόλο, με τόνωσε ως ηθοποιό και μου χάρισε μια ευρεία αναγνώριση, οπότε είμαι ευγνώμων.
Πιστεύετε πως το θέατρο ή γενικότερα η τέχνη μπορεί να γίνει η αφορμή ώστε να αλλάξει έναν άνθρωπο;
Δεν ξέρω αν η τέχνη μπορεί να αλλάξει τον άνθρωπο, δεν το πιστεύω και πολύ, για να είμαι ειλικρινής. Η ιστορία έχει δείξει πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Αυτό που μπορεί να κάνει η τέχνη είναι να βρίσκεται πάντα κάπου κοντά μας και να μπορεί να μας παρηγορεί, να μας απαλύνει και να μας κάνει να σκεφτόμαστε.
Ποια είναι η συμβουλή σας για τα νέα παιδιά που κάνουν τώρα τα πρώτα βήματα στην τέχνη του θεάτρου;
Να πιστεύουν στον εαυτό τους και στα όνειρά τους, να διεκδικούν πρώτα την γνώση και μετά την αναγνώριση και κυρίως να μένουν όσο το δυνατόν περισσότερο «νέα παιδιά»!
Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;
Τώρα παίζω στο μιούζικαλ του Δημήτρη Παπαδημητρίου ΜΟΜΠΥ ΝΤΙΚ, μια σπουδαία παράσταση πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Μόλις ξεκινήσαμε κι έχουμε ένα μεγάλο ταξίδι μπροστά μας. Ταυτόχρονα θέλω να αρχίσω πρόβες για τη νέα σκηνοθεσία μου με την ομάδα μου, μάλλον σε ένα ακόμα κλασσικό έργο. Σε λίγο καιρό θα μπορέσουμε να το ανακοινώσουμε. Και αναμένω να δω ποια συνέχεια θα έχει ο Σασμός.
” Η ζωή μου χωρίς τη ζωγραφική.. είναι μισή ” – Συνέντευξη με τη ζωγράφο Ζάννα Αρτέμη
