Συνέντευξη: Μαριέλα Αλεποπούλου Μεντίζη
Επιμέλεια: Άλμα Κόρα
Καθώς μελετούσα την σημερινή μας συνέντευξη πριν ανεβεί στην σελίδα μας, συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά πως, ναι αν προσπαθήσεις και παλέψεις για αυτό που αγαπάς στο τέλος τα καταφέρνεις. Ο σημερινός μας καλεσμένος λοιπόν είναι ένας άνθρωπος που δεν εγκαταλείπει αυτό που αγαπά να κάνει και συνεχίζει δυναμικά να το ακολουθεί. Τον γνωρίσαμε μέσα από την σειρά “Ζακέτα να πάρεις” και σε λίγο καιρό θα τον βλέπουμε στη νέα σειρά της Όλγας Μαλέα, ΣτΟΡΓΗ που θα προβληθεί στον ΣΚΑΪ. Μιλάμε για τον Παναγιώτη Γαβρέλα έναν καλλιτέχνη που αν και δεν τον γνωρίζεις προσωπικά σε γεμίζει με θετική ενέργεια.
Πως ξεκίνησε το ταξίδι σας στον χώρο του θεάτρου?
Τελείως τυχαία. Ως φοιτητής στο τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ ένας φίλος με προέτρεψε να πάμε σε μια θεατρική ομάδα. Δεν ήθελα. Αντιστάθηκα σθεναρά αλλά στο τέλος υπέκυψα. Μέρα με την μέρα μαγεύτηκα από την διαδικασία και ήθελα όλο και περισσότερο να εμβαθύνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο.
Είστε συνιδρυτής της Θεατρικής Ομάδας C for Circus. Πως ξεκίνησε και ποιες είναι οι δράσεις σας αυτόν τον καιρό?
Η ομάδα ξεκίνησε να υπάρχει το 2008. Ο μεγαλύτερος πυρήνας των ανθρώπων βρισκόταν στην θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου του ΑΠΘ που ανέφερα και προηγουμένως. Ήταν μια κοινή θέληση για εμβάθυνση και εξερεύνηση πάνω στην θεατρική πράξη 10 νέων παιδιών και του τότε σκηνοθέτη της, Κώστα Conie Ισαακίδη. Από τότε πολλά έχουν αλλάξει, μπήκαμε σε δραματικές σχολές, μετακομίσαμε στην Αθήνα ανεβάσαμε παραστάσεις συμμετείχαμε σε φεστιβάλ αλλά παραμένει πάντα αναλλοίωτη η διάθεση για εξερεύνηση «αχαρτογράφητων περιοχών». Αυτή τη περίοδο η ομάδα είναι ακόμη μουδιασμένη από τον κορονοϊό. «Το Love and Information» ήταν μια παραγωγή που θα έκανε στο Εθνικό Θέατρο, θα ήταν και η πρώτη μου σκηνοθεσία και δυστυχώς διακόπηκε στη μέση των δοκιμών με το πρώτο lock down. Η δεύτερη απόπειρα «Ο γλάρος» που θα έκανε πρεμιέρα πέρσι το καλοκαίρι σε ανοιχτό χώρο για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί αναβλήθηκε επειδή στην γενική δοκιμή υπήρξε κρούσμα μέσα στην ομάδα. Τώρα προσπαθούμε να οργανώσουμε και να παρουσιάσουμε τις παραστάσεις που «χρωστάμε» και παράλληλα να κοιτάξουμε και το μέλλον.
Κατά πόσο πιστεύετε πως το θέατρο έχει επηρεαστεί από τον κορονοϊό?
Εγώ παρατηρώ ένα γενικότερο μούδιασμα. Ακόμη δεν ξέρουμε πως να το διαχειριστούμε. Βλέπουμε παραστάσεις να ανεβοκατεβαίνουν, ο κόσμος είναι πάρα πολύ διστακτικός και η προέλευση περιορισμένη. Αντίστοιχα και καλλιτεχνικά αποτυπώνετε το συνολικό κλίμα που βιώνουμε στα έργα μας.
Θυμάστε ποιος ήταν ο πρώτος ρόλος που υποδυθήκατε? Πείτε μας μια ατάκα που τον χαρακτήριζε.
Δύσκολη ερώτηση. Θυμάμαι ότι το πρώτο έργο ήταν το Κλέψε Λιγότερο του Ντάριο Φο και ήταν δουλειά συνόλου. Οπότε έχω την εντύπωση ότι είχα πάνω από έναν ρόλο. Θυμάμαι σίγουρα ότι έκανα με μεγάλη επιτυχία ένα άγαλμα αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιο ρόλο με κείμενο.
Τι είναι αυτό που σας ελκύει στο θέατρο? Και αν δεν ήταν αυτό τότε τι?
Αυτή η ερώτηση με απασχολεί 14 χρόνια. Όσα δηλαδή ασχολούμαι με το θέατρο. Δεν έχω κάποια απάντηση. Στην πρώτη υπόκλιση θυμάμαι, στο κλέψε λιγότερο, είχα συγκινηθεί τόσο πολύ που ήθελα να κλαίω για ώρα μέχρι να αποφορτιστώ. Με συγκινεί σίγουρα η ομαδική δουλειά, η συγκέντρωση που χρειάζεται από όλους στον κοινό σκοπό, μου αρέσει η μελέτη για κάθε θέμα που πραγματεύεται κάθε παράσταση, τα προσωπικά όρια που χρειάζεται κάθε φορά να υπερβαίνεις. Και φυσικά όπως όλοι οι ηθοποιοί έχω και εγώ μια ναρκισσιστική πλευρά που ικανοποιείτε μέσω του επαγγέλματος.
Πόσο μεγάλη διαφορά έχει η δουλειά ενός ηθοποιού στην τηλεόραση με κάποιου στη σκηνή ενός θεάτρου?
Στον πυρήνα της η υποκριτική είναι η ίδια. Αλλά όλα τα υπόλοιπα «μικρά» που δημιουργούν τη διαφορά δεν είναι καθόλου μικρά εντέλει. Είναι τελείως διαφορετικές οι δεξιότητες που χρειάζεσαι να αναπτύξεις στην μία ή στην άλλη περίπτωση. Το ζήτημα του χρόνου και η αφομοίωση της πληροφορίας είναι η μεγαλύτερη διαφορά. Στο θέατρο έχεις 2 μήνες προβών για να δημιουργήσεις την καλύτερη εκδοχή ενός ρόλου. Στην τηλεόραση δεν θα έχεις πάνω από μια εβδομάδα να προετοιμαστείς μέχρι να ξεκινήσεις γυρίσματα. Στην τηλεόραση πρέπει να βγάλεις ένα αποτέλεσμα κάθε στιγμή που τραβάει η κάμερα και μετά δεν θα επιδέχεται βελτίωσης. Η ετοιμότητα που χρειάζεται είναι μεγαλύτερη.
Πως προέκυψε η πρόταση για την τηλεοπτική σειρά “Ζακέτα να πάρεις”?
Έκανε το casting ο Κυριάκος Κουρουτσαβούρης ο οποίος παρακολουθεί, γνωρίζει και καταγράφει τους νέους ηθοποιούς με μεγάλο μεράκι και λεπτομέρεια. Με πρότεινε για τον ρόλο του Ευθύμη και πήγα στην ακρόαση και ο Α. Αγγελόπουλος σκηνοθέτης της σειράς με επέλεξε.
Στη σειρά “Ζακέτα να πάρεις” συνεργαστήκατε με πολύ μεγάλα ονόματα της υποκριτικής. Πόσο κερδισμένος βγήκατε από αυτές τις συνεργασίες;
Ειλικρινά πάρα πολύ. Θυμάμαι στην πρώτη σκηνή που γύρισα και με τις 3 μαμάδες ταυτόχρονα ήμουν αγχωμένος αν θα καταφέρω να σταθώ δίπλα τους αλλά και παράλληλα πάρα πολύ ενθουσιασμένος που θα παίξουμε μαζί. Ευτυχώς ταίριαζε και το συναίσθημα του Ευθύμη που χαιρόταν που ξαναβρισκόντουσαν οι τρεις τους μαζί. Οπότε ήταν αρκετά εύκολη η δουλειά μου, έλεγα τα λόγια του Ευθύμη αλλά εγώ σκεφτόμουν «κοίτα πόσο καλές είναι», «τι ωραία που βρίσκομαι εδώ». Ειδικά τους πρώτους μήνες τις παρατηρούσα συνεχώς και προσπαθούσα να «κλέψω» όσα περισσότερα μπορούσα.
Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον χώρο του θεάτρου και της υποκριτικής?
Υπομονή. Αλλά από την άλλη να έχουν την τόλμη και να φτιάχνουν οι ίδιοι τις ευκαιρίες τους και να ανεβάζουν τις παραστάσεις που θα ήθελαν να δουν.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον?
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στην παράσταση «Ο κήπος με τις Αλήθειες» σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή στο θέατρο Μουσούρη που θα συνεχίσει μέχρι το Πάσχα. Επίσης έχουμε ξεκινήσει γυρίσματα σε μια νέα σειρά της Όλγας Μαλέα, ΣτΟΡΓΗ που θα προβληθεί στον ΣΚΑΪ. Κάποιο άλλο μελλοντικό σχέδιο δεν υπάρχει προς το παρόν. Έχω κάποιες ιδέες που μακάρι να βρεθεί ο χρόνος και οι συνθήκες για να πραγματοποιηθούν.
” Η ζωή μου χωρίς τη ζωγραφική.. είναι μισή ” – Συνέντευξη με τη ζωγράφο Ζάννα Αρτέμη
