Γράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΠΙΚΟΣ ΡΩΜΟΥΔΗΣ
Στα τέλη του 16ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 17ο αιώνα στη περιοχή της κεντρικής Ευρώπης ζούσε ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος, που το όνομα του έχει συνδεθεί με πολλές επιστήμες που χρησιμοποιούμε μέχρι και σήμερα όπως τα μαθηματικά και την αστρονομία. Το όνομα του ήταν Γιόχαν Κέπλερ. Ο Κέπλερ όντας επηρεασμένος από ένα παιδικό του τραύμα (ευλογιά) που του άφησε περιορισμένη όραση και τις γραπτές αναφορές των Αριστοτέλη, Ντελα Πόρτα, Σαλά και του Κοπέρνικου αποφάσισε να ψάξει περισσότερο στα θέματα οπτικής. Χάρη στη πρόσληψη του από τον τότε αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ροδόλφου Β΄ ως αστρονόμος (Ροδόλφειοι Πίνακες – εικόνα 3η) κατάφερε να φτιάξει πρώτος μια φορητή μηχανή.
Πηγή φωτογραφίας: el.wikipedia.org
Η Φορητή μηχανή φαίνεται ότι εμφανίστηκε μεταξύ του 1600 – 1620 και ήταν βασισμένη στον κλειστό – σκοτεινό θάλαμο των Αριστοτέλη, Γιοβάννι Ντελα Πόρτα και του Άγγελου Σαλά όμως με τη διαφορά ότι μπορούσε να μετακινηθεί εύκολα με δυο άτομα έναντι των προαναφερθέντων που ήταν ακίνητα δωμάτια. Με αυτή σκιτσάριζε – σχεδίαζε σε χαρτί μεγάλου μέγεθος τοπία με αρκετά μεγάλη ακρίβεια. Δηλαδή την έπαιρνε ο ίδιος και ο βοηθός του χρήστη την έστηναν την camera obscura σε μορφή μιας σκηνής (τύπου εκστρατείας θα λέγαμε σήμερα) σε ένα χώρο, όπου ο σχεδιαστής – ζωγράφος – φωτογράφος κλείνονταν μέσα σε αυτή και σχεδίαζε με το λίγο φως που περνούσε μέσα από το υποτυπώδες οπτικό σύστημα. Ωστόσο ο ίδιος ο Κέπλερ ο οποίος εισήγαγε τον όρο camera obscura την χρησιμοποίησε κυρίως για τις τοπογραφικές περιοχές της Αυστρίας.
Λίγα χρόνια αργότερα Άγγλος γιατρός και συγγραφέας Σέρ Τόμας Μπράουν έκανε κάποιες μελέτες επί των λειτουργιών της οπτικής του οφθαλμού και του «σκοτεινού θαλάμου» στην ομιλία του το 1658 «The Garden of Cyrus – Ο Κήπος του Κύρου» και δήλωσε πως: «Για το μάτι, οι ακτίνες από το αντικείμενο διασταυρώνονται στον κερατοειδή, διαθλώνται από τον κρυσταλλοειδή φακό, όπως διαθλώνται και από τον φακό του «σκοτεινού θαλάμου» και πέφτουν στον αμφιβληστροειδή, όπου τα είδωλα των αντικειμένων αποτυπώνονται, όπως στο χαρτί ή στον τοίχο της “cameras obscuras»”. Παρ’ όλα αυτά η μελέτη και η κατασκευή του Κέπλερ ήταν πηγή έμπνευσης για τις μετέπειτα εφευρέσεις που οδήγησαν στη σημερινή ψηφιακή φωτογραφική μηχανή και να πετυχαίνουμε να τραβάμε ότι θέλουμε, όπου θέλουμε για όση ώρα θέλουμε μόνο με ένα κλικ.
Η Εθνική υπηρεσία Αεροναυπηγικής και Διαστήματος (γνωστή ως NASA) το 2009 τίμησε το έργο του Κέπλερ στέλνοντας ένα διαστημικό τηλεσκόπιο και μηχανή με το όνομα “Kepler” που είχε σκοπό να ανακαλύψει πλανήτες μεγέθους Γης σε τροχιά γύρω από άλλα αστέρια. Παρά την διακοπή του το 2013 λόγω τεχνικών δυσκολίων που είχε κατάφερε να ανακαλύψει γύρω στους 3600 εξωπλανήτες. H Tελευταία φωτογραφία – καταγραφή πριν την απενεργοποίηση – διακοπή του προγράμματος ήταν στις 25/9/2018 όπου ήτο στραμμένο προς τον αστερισμό του Υδροχόου και κατέγραψε το σύστημα TRAPPIST-1 σε απόσταση 39.6 ετών φωτός μαζί με τους επτά πλανήτες του στο μέγεθος της Γης, καθώς και το σύστημα GJ 9827 με τις τρεις υπερ-Γαίες.
