Γράφει ο ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΝΕΛΚΟΣ
Η φωτογραφία αποτελείται από δύο μέρη, το αισθητικό και το τεχνικό. Είναι αλληλένδετα όπως και να ‘χει. Δεν γίνεται να βγάζετε φωτογραφίες χωρίς να έχετε κάποιες έστω βασικές γνώσεις από τον τρόπο λειτουργίας μιας μηχανής. Όσο εκπαιδευμένο μάτι και να έχετε αποκτήσει μέσα στον χρόνο σίγουρα κάποια στιγμή θα χρειαστείτε ένα επιπλέον κάτι τις σε τεχνικό επίπεδο που μπορεί να κάνει την διαφορά. Ποιο όμως μπορεί να είναι αυτό το κάτι τις και πόσο απαραίτητο μπορεί να είναι, αυτό μόνο ο χρόνος μπορεί να το δείξει, παράλληλα με την συνεχή ενασχόληση και εμβάθυνση με το αντικείμενο.
Η ανάπτυξη της τεχνολογίας, καλή και χρήσιμη κάτω από όλες τις συνθήκες, έφερε μαζί της ευκολίες αλλά και μύθους οι οποίοι περιφέρονται πάντα γύρω από τα τεχνικά χαρακτηριστικά. Απλό παράδειγμα η κοινή για πολλούς πεποίθηση πως όσο περισσότερα τα megapixel ανάλυσης ενός αισθητήρα τόσο καλύτερο, τεχνικά τουλάχιστον, το τελικό αποτέλεσμα δηλαδή η εικόνα.
Φυσικά πουθενά δεν θα ακούσετε, πέρα από τα megapixel ανάλυσης, να μιλάνε για την κατηγορία του αισθητήρα. Αν είναι δηλαδή APS-C, αν είναι full frame, αν το pixel density σας λέει τίποτε, αν δημιουργεί μεγάλα σε μέγεθος αρχεία με ότι αυτό συνεπάγεται σε ανάγκη αποθήκευσης, χρονικής καθυστέρησης στην μεταφορά τους κλπ.
Φυσικά ακούσατε για full frame αισθητήρα σε σώμα φωτογραφικής, πιθανόν όμως να μην ακούσατε την κατηγορία του δηλαδή αν είναι full frame σε medium format ή αντίστοιχα full frame σε 35αρη καρέ. Καρέ φωτογραφικό έβγαινε από ανέκαθεν σε διάφορα μεγέθη, κάτι που δεν βλάπτει να γνωρίζετε. Ευνόητο είναι πως ένας crop αισθητήρας ή ψαλιδισμένος επί το ελληνικότερον, είναι σαφώς μικρότερος σε διαστάσεις από έναν full frame ασχέτως κατηγορίας. Όσο για τις απόψεις περί καταλληλότητας και σπουδαιότητας, θυμίζω και πάλι πως η προσωπική αισθητική που θα αναπτύξετε με τον χρόνο λίγο έχει να κάνει με την κατηγορία του αισθητήρα που χρησιμοποιείτε. Αν το πάω πιο πέρα, για άλλους λόγους χρειάζομαι μια D7500, για άλλους μια mirrorless για να μην στενοχωριούνται οι νεότευκτοι φαν της κατηγορίας και για πολύ μα πολύ διαφορετικούς μια Nikon F4s. Το ιδανικό φωτογραφικό σύστημα δεν έχει ακόμη εφευρεθεί.
Σ’ αυτό το σημείο και υποθέτοντας πάντα πως έχετε την διάθεση να πάτε πιο πέρα, σας επισυνάπτω το link μιας από τις καλύτερες σελίδες στο διαδίκτυο cambridgeincolour.com την οποία για μένα πρέπει να έχετε πάντα σε πρώτη γραμμή. Μοιάζει απλοϊκή αρχικά, όμως κρύβει σε βάθος λεπτομέρειες και γνώση χρήσιμες για όλους.
Ξεκινάμε με τον αισθητήρα λοιπόν ενός σώματος κι έχετε ακούσει πολλά ως ερασιτέχνες για το πόσα megapixel ανάλυσης π.χ. 24 ή 36 έχει κάνοντας αυτόματα τον συνειρμό πως όσο περισσότερα τόσο το καλύτερο. Φευ ……. διότι εδώ πέφτει η πρώτη παράμετρος, καθαρά τεχνική, αφού ουκ εν τω πολλώ το ευ, όπου αν ο αισθητήρας του σώματος σας φοράει φίλτρο Bayer, τότε τα “ονομαστικά” megapixel είναι το ένα τρίτο στην πραγματικότητα. Αν δηλαδή η μηχανή που αγοράσατε γράφει πως έχει 24mp και ο αισθητήρας της “φοράει” φίλτρο Bayer, τότε πρέπει να γνωρίζετε οπωσδήποτε πως τα πραγματικά megapixel είναι 24 δια 3 ίσον 8 !!!
Βλέπετε λοιπόν πως ξέχασαν να σας πουν πολλά πράγματα, τόσο στις διαφημιστικές καταχωρήσεις, όσο και στις ερωτήσεις που κάνατε πριν την αγορά, αλλά και στα περιβόητα reviews, αφού όλοι τους θεώρησαν πως τα γνωρίζετε κι’ αυτό είναι το καλό σενάριο, διότι υπάρχει και το κακό, όπου δεν γνώριζαν ούτε οι ίδιοι να σας απαντήσουν σε περίπτωση που ρωτούσατε. Φυσικά και δεν βλάπτει να γνωρίζετε, πως αν θελήσετε να κάνετε crop σε μια εικόνα που τραβήξατε, τότε χρειάζεστε έναν αισθητήρα με μεγάλο pixel density.
Εύχομαι να σας άνοιξε λίγο η όρεξη, να αρχίσατε να κατανοείτε την ανάγκη για εμβάθυνση στα τεχνικά, η σελίδα που σας έδωσα πιο πάνω, είναι απολύτως ικανή και σοβαρή για να σας διαφωτίσει.
Μην ξεχάσετε πως το πρώτο προαπαιτούμενο είναι να τραβάτε φωτογραφίες κι όχι να κάνετε διατριβές στα τεχνικά χαρακτηριστικά των συστημάτων. Ο κανόνας των δύο τρίτων έχει εφαρμογή, όσα megapixel ανάλυσης κι αν έχει ο αισθητήρας της μηχανής σας, όποιο φωτογραφικό σύνολο κι αν κρατάτε στα χέρια σας.
