Γράφει ο ΑΛΕΞΗΣ ΜΑΡΑΣ
Αγοράσαμε την πολυπόθητη φωτογραφική μας μηχανή μαζί με τους φακούς μας και ετοιμαζόμαστε για τη φωτογραφική μας εξόρμηση. Όλα καλά και ωραία αλλά που θα αποθηκεύσουμε τις φωτογραφίες μας;
Η λογική διαδικασία θέλει πρώτα να ασχοληθούμε με τις κάρτες μνήμης όπου θα καταχωρήσουμε τα ψηφιακά αρχεία των φωτογραφιών μας, μετά θα ακολουθήσει η μεταφορά τους και τέλος η επιλογή του καλύτερου τρόπου αποθήκευσης με τη βέλτιστη διάρκεια αφού τα bytes δεν παθαίνουν τίποτα, όμως το υλικό που θα αποθηκευτούν είναι αναλώσιμο.
Στις σύγχρονες ψηφιακές μηχανές η πληροφορία που αντλείται από τον αισθητήρα για κάθε φωτογραφία καταχωρείται σε μια κάρτα μνήμης. Δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμα ομοιογένεια στο μέσο αυτό και ο χρήστης θα πρέπει να επιλέξει διαφορετικές επιλογές ανάλογα με το φορμά που δέχεται η μηχανή του ή την ταχύτητα, τη χωρητικότητα κλπ.
Τα είδη των καρτών μνήμης είναι οι: α) CompactFlash (CF) το παλαιότερο είδος το οποίο τείνει να καταργηθεί λόγω χωρητικότητας, β) XQD που είναι πιο γρήγορες από τις CF και επιλέγει η Nikon για τα κορυφαία μοντέλα της, γ) Secure Digital (SD) το πιο δημοφιλές είδος από το 1999 με πολλές βελτιώσεις (SDHC High Capacity έως 32GB, SDXC eXtra Capacity έως 2ΤΒ).
Απαραίτητο αξεσουάρ μαζί με τις κάρτες μνήμης (συνήθως τα αγοράζουμε μαζί) είναι τα Card Readers. Το μέσο δηλαδή που θα μεταφέρει τις φωτογραφίες μας στον υπολογιστή μας. Φυσικά κοιτάζουμε να έχουν συμβατότητα μεταξύ τους, αν και τα περισσότερα καλύπτουν όλα τα φορμά των καρτών μνήμης.
Το ”πολύτιμο” ψηφιακό φωτογραφικό υλικό όμως δεν μπορεί να μείνει στις κάρτες μνήμης. Κάπου πρέπει να το αποθηκεύσουμε. Όλοι οι χρήστες λοιπόν μεταφέρουν τα αρχεία των εικόνων τους σε υπολογιστές, εξωτερικούς δίσκους, εγγραφή σε οπτικούς δίσκους (DVD ή Blue-ray) ή μεταφορά στο ”σύννεφο” (Cloud).
Οι φωτογραφίες μας λοιπόν έχουν ένα κακό.. να πολλαπλασιάζονται συνέχεια. Ποτέ δεν θα έχουμε αρκετό αποθηκευτικό χώρο. Όσο κι αν η ψηφιακή τεχνολογία μας επιτρέπει να σβήνουμε και να ξαναγράφουμε, όσο κι αν αποφασίσουμε να κάνουμε επιλεκτική διαχείριση, πάντα θα χρειαζόμαστε περισσότερους δίσκους ή άλλα μέσα.
Κύριο αποθηκευτικό μας μέσο λοιπόν είναι το DAS (Direct Attached Storage) και αναφέρομαι στο μέσο χρήστη. Σαν DAS μπορεί να θεωρηθεί κάθε σκληρός εξωτερικός δίσκος ή USB flashdriver. Πλεονέκτημα τους είναι η εύκολη σύνδεση σε υπολογιστή, εξαιρετικά γρήγοροι (με πρωτόκολλο USB 3.0) και με ιδιαίτερα μικρό βάρος (2,5in). Στο είδος αυτό αποθήκευσης θα ήθελα να δώσω μια προσωπική συμβουλή. Σε κάθε ”σημαντική” ή ”ιδιαίτερη” δουλειά σας, που αποθηκεύεται σε ένα δίσκο δημιουργείστε και ένα δεύτερο αρχείο πανομοιότυπο (κλώνο) με το αρχικό σε άλλο δίσκο.
Για το τέλος άφησα τη δημοφιλέστερη αυτό τον καιρό πλατφόρμα αποθήκευσης το ”σύννεφο” (Online Storage). Αυτό που πριν τρία τέσσερα χρόνια φάνταζε εξωπραγματικό για τους περισσότερους φωτογράφους να αποθηκεύουν σε απομακρυσμένους server, έστω και επιλεκτικό υλικό, τώρα με τις υπερυψηλές ταχύτητες internet (VDSL και FTTH) η εναλλακτική αυτή λύση για ασφαλή αποθήκευση, μοιάζει πιο ρεαλιστική. Οι περισσότερες Online υπηρεσίες παρέχουν κάποιο δωρεάν αποθηκευτικό χώρο για επιλεκτική χρήση, όμως για περισσότερο χώρο ο χρήστης πρέπει να καταβάλει αντίστοιχο τίμημα.
Καλές λήψεις και σωστή αποθήκευση..
