Ο Zουάν Μιρό (στα Καταλανικά αποδίδεται Zουάν ή Zοάν Μιρό, ενώ η εκδοχή Χουάν Μιρό είναι η ισπανική προφορά του ονόματος) γεννήθηκε στην Βαρκελώνη στις 20 Απριλίου 1893.
Ο πατέρας του ήταν ωρολογοποιός και η μητέρα του εργαζόταν ως χρυσοχόος, πράγμα που σημαίνει ότι είχε εκτεθεί στις τέχνες από νεαρή ηλικία. Επίσης, το επώνυμό του υποδεικνύει εβραϊκές ρίζες, οι πρόγονοί του όμως φαίνεται πως ασπάστηκαν τον χριστιανισμό και ενσωματώθηκαν στους πληθυσμούς της Ιβηρικής χερσονήσου. Ξεκινά να σπουδάζει ως έφηβος στην εμπορική σχολή όμως προς απογοήτευση του πατέρα την εγκαταλείπει και γράφετε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της La Llotja με καθηγητές τους, Ουρχέλ και Χοσέ Πάσκο. Το 1911, έδωσε σοβαρή μάχη με μια τυφοειδή ασθένεια και βγήκε νικητής. Το 1912 γράφεται στη Σχολή Τέχνης Galí μέχρι το 1915 και το 1918 διοργανώνεται η πρώτη προσωπική του έκθεση στη Galleria Dalman, στη γενέτειρά του.
Αργότερα το 1920 μετακομίζει στο Παρίσι όπου συμμετείχε στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Μονμάρτης και γνωρίστηκε αρχικά με το κίνημα του ντανταϊσμού και αργότερα με τους υπερεαλιστές, κάτω από την επίδραση των οποίων άρχισε να διαμορφώνει ένα ιδιαίτερο και προσωπικό ύφος στη ζωγραφική του. Ο μεγαλύτερος ίσως θεωρητικός του υπερρεαλισμού και ένα από τα ηγετικά στελέχη του, ο Αντρέ Μπρετόν,
αναφερόμενος στον Μιρό δήλωσε πως «είναι ο περισσότερο σουρεαλιστής από όλους» παρόλο που δεν κατάφερε να ενταχθεί στον κύκλο των σουρεαλιστών. Ένα χρόνο μετά το 1921 πραγματοποιεί την πρώτη ατομική του έκθεση στο Παρίσι. Έπειτα το 1926 ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία και σε συνεργασία με τον Μαξ Ερνστ σχεδίασε τα κοστούμια και τα σκηνικά για τα Ρώσικα Μπαλέτα Σεργκέι Ντιαγκίλεφ ενώ το 1929 παντρεύεται τη Πιλάρ Χουνκόσα, με την οποία αποκτά μια κόρη, τη Ντολόρες και 3 χρόνια μετά, επιστρέφει στη Βαρκελώνη.
Με το ξέσπασμα του Ισπανικού εμφυλίου (1936-1939), επιστρέφει στο Παρίσι με την οικογένειά του. Ενώ το 1941, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Νέας Υόρκης, διοργανώνει αναδρομική του έκθεση. Λίγο μετά το τέλος του 2ου Π.Π. το 1948 επιστρέφει στην αγαπημένη του Βαρκελώνη όμως συνεχίζει να ταξιδεύει συχνά στο Παρίσι όπου και συνεργάζεται με τον Fernand Mourlot των περίφημων «Στούντιο Mourlot». Αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας ήταν η παραγωγή άνω των χιλίων διαφορετικών λιθογραφικών εκδόσεων των έργων του. Στη συνέχεια το 1955 εγκατέλειψε προσωρινά τη ζωγραφική και αφοσιώθηκε περισσότερο στις γραφικές τέχνες και τα κεραμικά και είκοσι χρόνια μετά το 1975 δημιουργείται το το Ίδρυμα Ζουάν Μιρό στο Κέντρο Σπουδών Σύγχρονης Τέχνης στη Βαρκελώνη και εκεί ο ίδιος ο Μιρό δωρίζει στο ίδρυμα περίπου 5000 σχέδιά του.
Ανήμερα των Χριστουγέννων του 1983 σε ηλικία 90 ετών πεθαίνει στην πόλη της Πάλμα (Μαγιόρκα) της Ισπανίας. Μέχρι σήμερα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους υπερρεαλιστές καλλιτέχνες του 20ού αιώνα σε επίπεδο ότι μαζί με τον Πικάσο πατέρας της μοντέρνας ζωγραφικής διότι τα παιδικά, σπιρτόζικα, ευφάνταστα μα και απλοποιημένα σχήματα στους πίνακές του, με καθαρά βασικά χρώματα, συν μαύρο και άσπρο έκαναν πολλούς να πουν ότι «ζωγράφιζε σαν παιδί, αλλά γεννήθηκε παππούς».
Χαρακτηριστικά έργα του είναι Ο Κήπος,
Το Καταλανικό τοπίο
Το Καρναβάλι του Αρλεκίνου
και πολλά ακόμη.
Κείμενο – Επιμέλεια: Ρωμούδης Κωνσταντίνος-Τσαπίκος
Η εξέλιξη των φωτογραφικών μηχανών – Πως φτάσαμε στις mirrorless;
“Η ζωή μου χωρίς τη ζωγραφική.. είναι μισή” – Συνέντευξη με τη ζωγράφο Ζάννα Αρτέμη
Μιχάλης Μαδένης – Οι εξόριστοι: Ατομική έκθεση στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος
