Παρουσίαση: booklover_gr
Πολυξένη – Πένυ Παπαδάκη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Σελίδες: 320
Λίγα λόγια για το βιβλίο…
Λένε πως είναι δύσκολο να μεγαλώνεις χωρίς αγάπη, χωρίς στοργή, είναι άλλο πράγμα όμως να το λένε και άλλο να το ζεις …
Η Πολυξένη είναι ένα κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε είναι να νιώσει την αγάπη της μητέρας της. Όπως κάθε παιδί έτσι και εκείνη θέλει προστασία από το οικογενειακό της περιβάλλον. Είναι δύσκολο να πρέπει να βασίζεσαι σε κάποιον ενώ δεν έχεις κανέναν.
Η ζωή της περνά και τα εμπόδια γίνονται όλο και δυσκολότερα. Μαθαίνει να επιβιώνει με τα λίγα που έχει, μα όσο και να προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της ότι δεν χρειάζεται την αγάπη, η επιθυμία είναι πάντα εκεί…
Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς εάν θα βρει λύτρωση στο τέλος…
Ένα από τα δυσκολότερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ, αλλά ταυτόχρονα ένα από τα καλύτερα. Η γραφή του είναι υπέροχη και ένας από τους λόγους είναι επειδή η συγγραφέας είναι Ελληνίδα. Η ιστορία είναι απίστευτα δύσκολη να την διαβάσει κάποιος χωρίς να έχει γερό στομάχι. Η Πολυξένη έχει περάσει τόσα πολλά στην ζωή της που δύσκολα θα επιβίωναν πολλοί από εμάς. Όλη της την ζωή ένιωθε μια (Πολυ)ξένη.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου…
Η Πολυξένη άνοιξε τον φάκελο που κρατούσε στα χέρια της. Ένα εξώφυλλο περιοδικού πρόβαλε μπροστά στα μάτια της και της έκοψε την ανάσα. Ήταν η κοπέλα που την επισκεπτόταν στα όνειρά της. Η ομοιότητά τους ήταν συγκλονιστική!
Αυτή είναι η μητέρα σου.
Τα καλλιγραφικά γράμματα της γιαγιάς της έκαναν τις συστάσεις.
Σε ένα άλλο εξώφυλλο χαμογελούσε παιχνιδιάρικα και πίσω της ήταν ένας άντρας· κάποιος είχε κυκλώσει τη μορφή του.
Αυτός είναι ο πατέρας σου, διάβασε και αναρωτήθηκε γιατί δεν υπήρχε ούτε μια φωτογραφία του στο σπίτι όπου έμενε με την Ασημίνα. Ήταν ένας ωραίος άντρας, ένας άντρας που είχε το ερωτευμένο βλέμμα του καρφωμένο στη μάνα της.
Τουλάχιστον γεννήθηκα από έρωτα, σκέφτηκε κι ευχήθηκε, αν κάποτε αποκτούσε ένα παιδί, να ήταν από έρωτα.
Μια λευκή κόλα χαρτί, που από τα χρόνια είχε ελαφρώς κιτρινίσει στις άκρες, ήταν διπλωμένη στα δύο. Την άνοιξε σχεδόν ευλαβικά για να μην τη σκίσει και διάβασε μία και μόνο λέξη: ΣΥΓΓΝΩΜΗ.
Αυτή τη λέξη και μια απάντηση στο «γιατί», που της έτρωγε χρόνια την ψυχή, περίμενε η Πολυξένη από την Ασημίνα. Μα η συγγνώμη απαιτεί γενναιότητα και οι απαντήσεις αλήθεια, κι αυτή η γυναίκα δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτές τις αξίες. Καταχράστηκε καθετί δικό της –την ταυτότητά της, τα γνήσια έγγραφά της, την περιουσία της– κάνοντάς τη να νιώθει πως δεν ανήκει πουθενά· πως είναι… Πολύ-ξένη.
Θα έρθει άραγε η λύτρωση; Και αν ναι, για ποια από τις δύο;
Για περισσότερα βιβλία και κριτικές μπορείτε να ακολουθήσετε στο Instagram: @booklover_gr και στο Youtube: book lover_gr
