Γράφει η ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΒΟΥΡΝΑΔΑΚΗ
“Η τέχνη ξεπλένει από την ψυχή τη σκόνη της καθημερινότητας.”
Pablo Picasso
Παρασκευή πρωί. Ώρα 5 παρά. Αυτή τη φορά δεν ξύπνησα από τον ενοχλητικό ήχο που κάνει το ξυπνητήρι. Με ξύπνησε ο ήχος της βροχής που έπεφτε. Άνοιξα την πόρτα και βγήκα στην μικρή μου αυλίτσα. Μετακομίσαμε πρόσφατα και δεν έχουμε βάλει ακόμη φυτά. Μόνο ένα τραπεζάκι με δύο καρέκλες για να μπορούμε να πίνουμε ένα καφεδάκι πού και πού και να διαβάζω κάποιο βιβλίο όποτε βρίσκω λίγο χρόνο.
Είχα ακόμη μισή ωρίτσα μέχρι να χτυπήσει το ξυπνητήρι μου για να αρχίσω να ετοιμάζομαι για την εργασία μου. Έτσι είπα να εκμεταλλευτώ αυτό το μισάωρο για να σκεφτώ και να χαλαρώσω. Έβαλα το τραπεζάκι κάτω από το μικρό υπόστεγο για να μην βρέχομαι. Μέχρι να γίνει το τσάι μου ντύθηκα ζεστά, πήρα το κινητό μου και βγήκα έξω. Έβαλα να παίζει στο κινητό “Το χαμόγελο της Τζοκόντας” του Χατζιδάκι.
Έκλεισα τα μάτια. Άρχισα να φαντάζομαι πως μπροστά μου απλώνεται ένα τεράστιο άγριο βουνό όπως αυτά που ζωγραφίζει ο Conrad Jon Godly, ο σύγχρονος μας Ελβετός ζωγράφος. Άγριο μα συνάμα καταπράσινο και πανέμορφο! Βάλθηκα με την φαντασία μου να ορειβατώ για να φτάσω στην κορυφή. Ήθελα να δω πως μοιάζει η θέα όταν θα έφτανα εκεί πάνω! Η βροχή έσταζε πάνω στο βουνό και δημιουργούσε ένα πρασινοκαφέ ποτάμι μπογιάς που κατέληγε στη θάλασσα.
Έφτασα στην κορυφή! Πήρα βαθιά ανάσα και άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα. Αχόρταγα τα μάτια προσπαθούσαν να συλλάβουν κάθε χρώμα, κάθε σχήμα, κάθε μορφή που υπήρχε μπροστά τους. Χιλιάδες ερεθίσματα σε μια μόνο εικόνα που με προκαλούσαν συνεχώς να τα παρατηρήσω.
Τώρα ακουγόταν από το κινητό το τραγούδι “Βραδινή επιστροφή”. Κατακλυσμός ακουστικών ερεθισμάτων. Τα αυτιά μου πότε προσπαθούσαν να καταλάβουν ποια όργανα άκουγαν και πότε απλά απολάμβαναν τη μουσική που έφτανε σε αυτά.
Κι όλα ετούτα τα ερεθίσματα γέννησαν μεμιάς συναισθήματα. Συγκίνηση. Η τέχνη για ακόμη μια φορά είχε καταφέρει να με παρασύρει και να με κάνει να αισθανθώ. Είχε καταφέρει να με αποφορτίσει από το άγχος, την κούραση και όλα τα άλλα αρνητικά συναισθήματα. Είχε καθαρίσει την ψυχή μου, όπως ακριβώς καθαρίζει η βροχή τα βρώμικα πεζοδρόμια. Και την είχε φροντίσει όπως φροντίζει το νερό τα δέντρα. Είμαι ευγνώμων!
Ξαφνικά χτύπησε το ξυπνητήρι! Άνοιξα τα μάτια μου και επέστρεψα από αυτό το ταξίδι που είχα πάει με την φαντασία μου. Ήρθε η ώρα να ετοιμαστώ για την εργασία μου.
Καλημέρα!
