Γράφει η ΑΛΜΑ ΚΟΡΑ
Αυτή την φορά θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια μικρή ιστορία.
Πριν λίγο καιρό, μιλώντας πάντα προ πανδημίας, είχα πάει ένα επαγγελματικό ταξίδι το οποίο άλλαξε για πάντα την ζωή μου. Ταξιδέψαμε σε ένα μαγικό μέρος όπου όταν ερχόσουν αντιμέτωπος με αυτό δύσκολα μπορούσε να σκεφτείς να γυρίσεις πίσω.
Καθώς πλέον επαγγελματίας ταξιδιωτικός φωτογράφος, αποστολή μου ήταν να καταγράψω την ζωή σε αυτό το τόσο ξεχωριστώ τόπο. Είχα ένα πρόβλημα όμως που με δυσκόλεψε πολύ ώστε να αρχίσω αυτή την περιπέτεια. Κάποιες φορές το να τραβήξεις μια φωτογραφία πατώντας το κουμπί της φωτογραφικής σου μηχανής δεν αρκεί. Χρειάζεται έμπνευση όπως ακριβώς για έναν συγγραφέα ώστε να γράψει το επόμενο του βιβλίο, υπομονή όπως για έναν ζωγράφο να ανακατέψει σωστά τα χρώματά του, επιμονή όπως για έναν ηθοποιό να πετύχει σωστά τον ρόλο του. Εγώ λοιπόν τα είχα χάσει όλα αυτά και είχα πανικοβληθεί. Πέρασαν μέρες φωτογραφίζοντας άσκοπα εδώ και εκεί χωρίς κανέναν συναίσθημα… Ώσπου συνέβη! Ένα βράδυ αποφάσισα να μείνω έξω και να περιπλανηθώ ανάμεσα στα δέντρα και τον γεμάτο άστρα ουρανό. Όμως δεν ήμουν μόνη. Στα δεξιά μου αντίκρισα έναν τεράστιο λευκό λύκο όπου με πλησίαζε με αργά και σταθερά βήματα. Έδειχνε ήρεμος. Κάθισα κάτω ακουμπώντας τα γόνατά μου στο έδαφος και παρέμεινα ακίνητη. Ο λύκος ήταν πια τρία βήματα μακριά μου. Έχοντας την πιο τρελή ιδέα στον κόσμο σήκωσα την φωτογραφική μου μηχανή, εστίασα και…. ΚΛΙΚ!
Φυσικά αυτή η ιστορία είναι φανταστική! Ή μπορεί και όχι…
Υπάρχουν πολλοί φωτογράφοι όπου έχουν γίνει μέρος της άγριας φύσης και μας κάνουν να ανατριχιάζουμε με τις τόσο συγκλονιστικά όμορφες φωτογραφίες τους. Μια από αυτούς τους φωτογράφους λοιπόν είναι και η Shannon Wild.
Το να επιλέξεις αυτό το επάγγελμα σημαίνει πως είσαι έτοιμος να ζήσεις κάθε μέρα και μια διαφορετική περιπέτεια. Αυτό βέβαια είναι το ιδανικότερο για όσους μισούμε την ρουτίνα. Και φυσικά για όσους είναι λάτρεις της φύσης και των ζωών.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας συστήσω ακόμη μια ταλαντούχα και απίστευτη φωτογράφο. Την εικοσιτριάχρονη Aishwarya Sridhar. Η οποία τον Ιούνιο του 2019, στάθηκε μπροστά από ένα γέρικο δέντρο, μέσα στο καταπράσινο τοπίο της Bhandardara, ακίνητη έχοντας την φωτογραφική μηχανή της να εστιάζει στο μαγικό θέαμα που εξελισσόταν μπροστά της. Εκατοντάδες Ινδικές πυγολαμπίδες, κινούνταν αρμονικά στον χώρο όπου βρισκόταν.
Με τη βοήθεια των ντόπιων που την οδήγησαν στο σημείο στη ζούγκλα, η Aishwarya έκανε πεζοπορία για δυόμισι ώρες στο σκοτάδι. «Εντόπισα ένα δέντρο Myrobalan που ήταν πλήρως καλυμμένο από πυγολαμπίδες. Ήταν η πρώτη φορά που είδα πυγολαμπίδες σε τόσο μεγάλο αριθμό. Ένιωσα σαν να στεκόμουν στον μαγικό κόσμο του Χάρι Πότερ » είχε πει.
Καθώς τελειώνω το άρθρο μου, κοιτάζω ξανά τις σημειώσεις μου μήπως και ξέχασα κάτι να σας γράψω, ενώ ταυτόχρονα σκέφτομαι πως είχα πάντα δίκιο. Ο κόσμος της φωτογραφίας είναι τόσο μαγικός και σαγηνευτικός που αυτό τον κάνει και τόσο πολύ “επικίνδυνο”!
Ακόμη ένα άρθρο μας λοιπόν έφτασε στο τέλος του. Περιμένω ανυπόμονα τις απόψεις σας και γιατί όχι να συζητήσουμε για όσα διαβάσατε σήμερα!
Μέχρι την επόμενη μας συνάντηση… να χαμογελάτε!
Πηγές: https://www.diyphotography.net
https://www.funmansite.com
https://www.cntraveller.in
https://www.thehindu.com
https://pixabay.com
https://www.pikist.com
