Γράφει η Βιβή Δασκαλοπούλου
Μια σκέψη είναι αρκετή ώστε στην πορεία της ζωή μας, είτε είμαστε ξύπνιοι είτε κοιμισμένοι μέσω των ονείρων μας να σχηματίζουμε εικόνες.
Με τρόπο παράλληλο η θεραπεία μέσω της τέχνης ενισχύει τη βαθύτερη κατανόηση του εαυτού μέσα από τις εικόνες.Δίνει τη δυνατότητα έκφρασης των εμπειριών, των ιδεών και των συναισθημάτων.Εστιάζει στη δημιουργία εικόνων,σχημάτων και αντικειμένων που πηγάζουν ή αναδεικνύουν τον εσωτερικό κόσμο των ατόμων.Στη δημιουργική αυτή διαδικασία που συνδυάζει δύο επιστημονικά πεδία, την τέχνη και τη ψυχολογία, σημασία δεν έχει αυτό που θα παραχθεί αλλά αυτό ακριβώς που αντανακλάται από το παραγόμενο προϊόν.(Malchiodi, C. A., 2009)(1)
Μέσα από τη χρήση της φωτογραφίας δημιουργείται μία απελευθερωτική σχέση μεταξύ του δημιουργού και του θεατή. Ο θεατής δεν έχει ιδέα πως είναι στην πραγματικότητα αυτό που του δείχνουμε (ακόμα και αν το έχει δει!).
Δεν χρειάζεται φυσικά να διασχίσεις το μισό πλανήτη για να δεις κάτι διαφορετικό.Μερικές φορές αρκεί να αλλάξει ο τρόπος που κοιτάζεις τα πράγματα.Είναι θέμα της δική σου οπτικής και πώς αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα.Στόχος είναι να αφήνεις τον θεατή σε μια στοχαστική διάθεση,να προκαλείς κάποιου είδους αντίδραση,συγκίνηση ή αμφισβήτηση.
Αν βρεις τον τρόπο,θα καταλάβεις ότι κρύβεις απεριόριστες δυνάμεις μέσα σου.
Κάθε θεατής εισπράττει κάτι διαφορετικό. Αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό της ζωγραφικής, της φωτογραφίας και του κινηματογράφου.
David Lynch
Πηγή:
- Malchiodi, C. A., 2009
