Συνέντευξη – επιμέλεια: Παναγιώτα Βουρναδάκη
Σάββατο πρωί. Μετά από μια μεγάλη κρίση άγχους τα ξημερώματα της ίδιας μέρας πρέπει να πάω στο ραντεβού μου με τον συγγραφέα Adam Fury για την συνέντευξή μας. Κοιταζομαι στον καθρέφτη. Μου θυμίζω εκείνη τη στιγμή γυάλινο βάζο που έσπασε μετά από σεισμό. “Ψυχραιμία. Βαθιές ανάσες. Θα τα καταφέρω!” Μαζεύω ένα ένα τα κομμάτια του “βάζου” από το πάτωμα, τα καθαρίζω με προσοχή και αρχίζει η συναρμολόγηση…
-Αγάπη μου λέω να βάλω κι ένα κολιέ να σπάσει η μουντίλα. Τι λες; Πώς σου φαίνεται;
-Ωραίο είναι! Είσαι ομορφούλα! Τι ώρα θα φύγεις όμως; Είχες πει 10:30…
Έφτασα στην ώρα μου στο ραντεβού όπως πάντα. Στον δρόμο σημείωνα τις ερωτήσεις που θα έκανα.
Καλημέρα!
Καλημέρα. Αυτό είναι για εσάς. (Μου έδωσε ένα αντίτυπο του βιβλίου του.)
Ευχαριστώ πολύ. Ξεκινάμε;
Ναι. Ας ξεκινήσουμε.
Πείτε μου λίγα λόγια για το έργο σας.
Λοιπόν. Το έργο μου. Είναι το πρώτο μέρος μιας ιστορίας που είχα σκεφτεί πριν πολλά χρόνια. Πάνε 10 χρόνια που την δούλευα στο κεφάλι μου. Μέχρι που αποφάσισα κάποια στιγμή ότι ήρθε η ώρα να την γράψω. Δούλευα. Δούλευα αρκετά, διάβαζα πολυ, είχα ένα πλάνο, οπότε ήρθε αυτό το βιβλίο που έχουμε στα χέρια μας. Από κει και πέρα είναι ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα για μένα. Είναι μια ιστορία ενός δίπολου γενικότερα. Είναι η ιστορία ενός παιδιού που παθαίνει μια υπαρξιακή κρίση, αρχίζει να έχει αμφιβολίες για τη ζωή, σαν έφηβος που είναι, και δημιουργεί μια περσόνα, που τον βοηθάει να μην αυτοκτονήσει. Αυτή η περσόνα τον βοηθάει όχι με έναν τρόπο συμβατικό όπως θα μπορούσε να βοηθήσει ο οποιοσδήποτε αλλά με έναν αρκετά περίεργο και μυστήριο τρόπο που γενικότερα δεν είναι ξεκάθαρος σε όλο το πρώτο μέρος. Παρόλα αυτά τον βοηθάει και δεν αυτοκτονεί. Έχει μέσα αρκετή φιλοσοφία και συμβολισμό, αλλά το έχω γράψει με έναν τρόπο που δεν είναι απαραίτητος. Δηλαδή κάποιος που δεν ξέρει από φιλοσοφία και συμβολισμό δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, το διαβάζει κανονικά. Τρεις βασικοί χαρακτήρες είναι: ο πρωταγωνιστής με την περσόνα και η μητέρα του, την οποία πάει να δει στο νοσοκομείο, γιατί είναι σε άσχημη κατάσταση για να κάνει μια συμφωνία μαζί της, χωρίς η ίδια να ξέρει ότι είναι το παιδί της, γιατί οι όλοι νομίζουν πως το παιδί είχε κάνει την αυτοκτονία στο παρελθόν. Έτσι έρχεται 13 χρόνια μετά, την επισκέπτεται με αλλαγμένη προσωπικότητα και αυτό που θέλει να πάρει είναι ένα βιβλίο από την μητέρα του.
Γιατί ο τίτλος “Καταστρέφοντας τους θεούς”;
Οι θεοί εδώ συμβολίζουν την δύναμη γενικότερα. Είναι και συμβολική η μεταφορά και κυριολεκτικη. Στην ουσία θα δείτε πως οι περισσότεροι χαρακτήρες έχουν ονόματα από θεούς της αρχαιότητας αλλά συμβολίζει και τον Θεό που πρεσβεύει τις τρεις μεγάλες θρησκείες, τον χριστιανισμό, τον ιουδαϊσμό και τον ισλαμισμό. Αυτός ο Θεός επειδή είναι ο παντοδύναμος σε σχέση με τους άλλους θεούς, αντιπροσωπεύει την μεγαλύτερη δύναμη που μπορεί κάποιος να έχει, οπότε οι θεοί εκεί πέρα συμβολίζουν γενικά την δύναμη, όπως μπορεί να την σκεφτεί κάποιος οποιοσδήποτε. Στην ουσία αυτό που θέλει να κάνει ο πρωταγωνιστής είναι να αφανίσει την δύναμη ώστε να μην μπορεί κάτι να πιέζει τον άνθρωπο γενικότερα. Εξού και η έννοια της αυτοκτονίας γιατί δεν μπορεί κάποιος να έχει τον έλεγχο της ζωής του και την δύναμη για να αφανίσει οτιδήποτε πάνω από αυτόν.
Η μητέρα είναι μια από τους θεούς που θέλει να καταστρέψει ο πρωταγωνιστής;
Ναι είναι. Όλοι. Και η μητέρα είναι. Και ο ίδιος είναι και η περσόνα.
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη λογοτεχνία;
Ήταν απλά οι ιδέες τόσο καιρό που είχα, που δεν με άφηναν. Ήταν σαν μια φωνή μέσα μου να μου έλεγε. “Έλα βγάλτο προς τα έξω.” Συνέχεια. Δεν γίνεται. Και για σένα γιατι θα νιώσεις καλύτερα αλλά και γιατί αν θέλει κάποιος να ακούσει αν βρεθεί σε μια δύσκολη θέση να δει μια άλλη πλευρά που δεν μπορεί εύκολα να ειπωθεί. Γι’ αυτό ήρθε το μικρόβιο αυτό. Τώρα από κει και πέρα δεν σημαίνει για μένα ότι επειδή έγραψα ένα βιβλίο είμαι και συγγραφέας ή κάτι τέτοιο, αυτό θα φανεί στην πορεία. Απλά ήθελα να το εξωτερικεύσω.
Περιγράψτε μου λίγο τι βλέπουμε στο εξώφυλλο του βιβλίου.
Στο εξώφυλλο βλέπουμε την περσόνα, αυτή η σκιά που αχνοφαίνεται. Την περσόνα αυτήν την βλέπει ακριβώς και σαν αναπαράσταση σε μια σκακιέρα. Ο πρωταγωνιστής κάθεται να παίξει σκάκι κι έρχεται αυτή η περσόνα σαν αντίπαλος. Κι από κάτω είναι οι μούσες, που κι αυτές παίζουν συμβολικό ρόλο μέσα στο έργο. Οι ρίζες που υπάρχουν συμβολίζουν τον κάτω κόσμο μιας και την μητέρα του την λένε Περσεφόνη. Έτσι όταν την επισκέπτεται στο νοσοκομείο είναι σαν να επισκέπτεται τον κάτω κόσμο.
Πώς ένα νέο παιδί αποφασίζει να ασχοληθεί με την λογοτεχνία;
Εντάξει χρειάζεται πολλή δουλειά και από το σπίτι του και από τον ίδιο. Πρέπει να έχει αποφασίσει ότι χρειάζεται και πολύ διάβασμα. Όχι ότι είναι και πολύ απαραίτητο γιατί για μένα κυρίως μετράνε οι ιδέες. Τώρα δεν ξέρω κάποιος άλλος ποιοι μπορει να είναι οι δικοί του λόγοι. Εγώ είμαι παιδί της θετικής δεν είχα τοση σχέση με την λογοτεχνία με την ευρύτερη έννοια του όρου. Για μένα είναι περισσότερο οι ιδέες αλλά και η προσωπική δουλειά που μπορεί να κάνει κάποιος σε όλους τους τομείς.
Μιλήσατε πριν για φιλοσοφία. Ποια η σχέση σας;
Έχω διαβάσει ερασιτεχνικά για πολλά χρόνια. Πολλά σεμινάρια. Είχα και φίλους που ασχολούνται με αυτό το θέμα οπότε είχα μια μεγάλη τριβή σε καθημερινή βάση. Έχω αποφασίσει ότι ο τομέας που με εκφράζει είναι ο υπαρξισμός. Αλλά κυρίως πάρα πολύ διάβασμα. Κι επειδή όπως είπα ήμουν παιδί της θετικής ήθελα να συνδυάσω αυτά τα δύο άκρα που στο σχολείο τα είχαμε ότι δεν έχουν σχέση το ένα με το άλλο, ήθελα να δω πως είναι η άλλη πλευρά κι αν μπορώ να τα συνδυάσω κάπως. Και σαν ιδέες και σαν τρόπο ζωής.
Αγαπημένος φιλόσοφος;
Δεν είναι ακριβώς φιλόσοφος, είναι συγγραφέας. Είναι ο Ντοστογιέφσκι. Αλλά αν είναι να πω φιλόσοφο μάλλον θα πω Καμύ και Νίτσε ισως. Οι κλασικοί τέλος πάντων υπαρξιστές.
Τι θα λέγατε σε έναν νέο άνθρωπο που προσπαθεί να ασχοληθεί όπως κι εσείς με τη λογοτεχνία;
Οι δυσκολίες είναι βασικά ο ιδιος του ο εαυτός. Η αρχή είναι η πιο δυσκολη γενικότερα. Θέλει πολλή υπομονή. Να μάθει να σβήνει όλη την ώρα. Γράψε σβήνε όλη την ώρα. Να μην τον ρίχνει βέβαια αυτό. Μην σκεφτεί που θα καταλήξει όλο αυτό με το γραφε σβήνε όλη την ώρα. Γιατί δεν θα πάει πουθενά. Πρέπει να μην τα παρατήσει με την πρώτη δυσκολία. Νομίζω αυτό θα έλεγα. Κι όλα τα άλλα θα έρθουν.
Υπάρχει μέσα σας ο φόβος της υπερβολικής αυτοαποκάλυψης;
Όχι δεν υπάρχει αυτός ο φόβος. Επειδή ακριβώς γράφω με ψευδώνυμο δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν είναι βιωματικό το βιβλίο οπότε όχι δεν με απασχολεί αυτό.
Γιατί λοιπόν Adam Fury;
Εντάξει είναι συμβολικό όλο αυτό. Το να θέλετε να πω τον συμβολισμό χαλάει λίγο το…
Fury πάντως είναι η μανία. Θεωρείται τον εαυτό σας σκοτεινό τύπο;
Ναι μανία, οργή. Εντάξει έχω περάσει από αυτό το σκοτάδι αλλά δεν θεωρώ τον εαυτό μου τόσο σκοτεινό. Και στο βιβλίο θέλω να το περάσω αυτό. Υπάρχει το άσπρο και το μαύρο αλλά δεν χρειάζεται να διαλέξουμε κάποιο από αυτό. Μπορούμε να τα συνδυάσουμε και να φτιάξουμε κάτι άλλο. Το γκρι ας πούμε κάτι άλλο. Ή μπορούμε να είμαστε και τα δύο άλλα όχι με την έννοια όπως την ορίζει…δηλαδή αυτά τα στερεότυπα, αυτή η δύναμη που έχουν όλα να αλλάξει και να καταρριφθεί και να τα καταστρέψουμε και να τα ξαναφτιάξουμε.
Αγαπημένο σας βιβλίο και αγαπημένος ήρωας από βιβλίο.
Είναι τρία τα βιβλία που είναι τα αγαπημένα μου. Δεν μπορώ να διαλέξω. Αδελφοί Καραμαζώφ του Ντοστογιέφσκι, που εκεί για μένα ήταν το δικό μου υπαρξιακό σοκ. Από την άλλη πλευρά του Ντοστογιέφσκι έχουμε το “Ο Άτλας επαναστάτησε” της Ayn Rand,μιας Ρωσίδας συγγραφέα, δεν ξέρω αν την γνωρίζετε. Πολύ σημαντικό βιβλίο κυρίως στον τρόπο που το έχει γράψει, δηλαδή τη δομή του. Στο τι λέει πλέον έχουμε εντελώς διαφορετικες απόψεις, παρόλα αυτά είναι κι αυτό πολύ σημαντικό για μένα βιβλίο. Και το τελευταίο είναι “Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος” του Huxley. Αυτά τα τρία λοιπόν. Από χαρακτήρες θα ήθελα να είμαι κάποιος ήρωας από το βιβλίο μου. Από κει και πέρα θα ήθελα να είμαι κάποιος χαρακτήρας από κάποιο βιβλίο του Ντοστογιέφσκι μόνο και μόνο για τον κόσμο του.
Γιατί να επιλέξει ο αναγνώστης να διαβάσει το έργο σας;
Επειδή δίνω κάποια άλλη οπτική της αυτοκτονίας και γενικότερα της ύπαρξης όπως είπα και πριν. Γι’ αυτό νομίζω και μόνο μπορεί να κάνει μια προσπάθεια να το διαβάσει, να το πάρει και να το μελετήσει. Μόνο και μόνο γι’ αυτό θεωρώ ότι ίσως να αξίζει.
Μιας και είναι το πρώτο σας βιβλίο, μπορείτε να μου περιγράψετε τα συναισθήματα που νιώσατε από την αρχή της δημιουργίας μέχρι τη στιγμή που το πήρατε στα χέρια σας;
Όλα αυτά τα χρόνια έχουν περάσει πολλά συναισθήματα όπως είναι λογικό. Κυρίως ενθουσιασμός. Παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα κάθε φορά που καθόμουν να γράψω έφευγα. Χαιρόμουν πάρα πολύ. Πέρα από τη χαρά έβγαιναν και τα συναισθήματα του βιβλίου. Βιβλίο είναι, ιστορία είναι θες δεν θες σε συνεπαίρνει. Πέρα από αυτά δεν ένιωσα κάτι άλλο. Νομίζω η χαρά και ο ενθουσιασμός ήταν σε ένα επίπεδο υψηλό όλη την ώρα. Δεν υπήρχε κλιμάκωση. Εντάξει ίσως όταν έψαχνα εκδοτικό οίκο να υπήρχε μια απογοήτευση, μια ματαίωση. Όμως όταν βρήκα εκδοτικό ήρθα σε ένα σημείο σταθεροποίησης που απλά περίμενα να βγει και να δω που θα πάει. Έχω μια χαρά κι έναν ενθουσιασμό αλλά είχαν μετριάσει αρκετά. Αλλά εξακολουθούσαν να υπάρχουν και τώρα υπάρχουν δηλαδή.
Πιστεύετε στη θεραπευτική αξία της τέχνης;
Υπάρχει σε όλες τις μορφές της. Ακόμη και στα κόμικ. Έχει ενταχθεί νομίζω και σε μαθήματα που κάνουν διάφοροι ειδικοί, οπότε τι να πω εγώ από τη στιγμή που οι ίδιοι οι ειδικοί την έχουν εντάξει. Νομίζω είναι ισάξια σε όλες τις μορφές της. Είναι όλες πολύ δυνατές.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας είδος τέχνης;
Η μουσική. Ακούω τα πάντα εκτός από αυτά που θεωρώ ότι δεν είναι τέχνη. Δηλαδή ο,τι απέχει από την έκφραση συναισθημάτων και γίνεται καθαρά και μόνο για το χρήμα. Δεν με εκφράζει. Αυτά δεν τα συμπεριλαμβάνω στα ακούσματά μου.
Πώς πιστεύετε ότι ο Έλληνας αναγνώστης θα υποδεχτεί το έργο σας;
Αυτό είναι κάτι που με απασχολούσε από την αρχή γιατί είναι λίγο ιδιαίτερο το θέμα του. Όμως πλέον δεν με απασχολεί τόσο γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός του, να συμφωνήσει, αλλά να τον κάνει να σκεφτεί. Και μόνο που θα τον φέρει σε αυτή την αντιπαράθεση, έχει ένα αποτέλεσμα, είναι πολύ σημαντικό.
Πώς είναι το 24ωρο ενός συγγραφέα;
Ενός συγγραφέα δεν ξέρω. Θα πω για το δικό μου 24ωρο. Ξυπνάω το πρωί. Αν δουλεύω το πρωί ή θα πιάσω δουλειά αν όχι θα κάνω γυμναστική, έχω λίγο το παιχνίδι μέσα στη μέρα, έστω μια ωρίτσα μέσα στη μέρα, σίγουρα διάβασμα, μουσική όσο μπορώ και την επικοινωνία με τους δικούς μου.
Σας ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη! Εύχομαι το βιβλίο σας να είναι καλοτάξιδο!
Να είστε καλά.
Κάπως έτσι έκλεισε η συνέντευξή μας με τον Adam Fury, έναν νέο συγγραφέα που σκοπό του έχει να μας βάλει να σκεφτούμε. Και κάπως έτσι με έναν καφέ και λίγη κουβέντα κατάφερα κι εγώ να χαλαρώσω και να ηρεμήσω. Εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο συγγραφικό του έργο και τον ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη που μου παραχώρησε.
Καλή συνέχεια!!!
Aφαιρετική Φωτογραφία – Η απόρριψη του περιττού που επιζητεί το πιο ουσιαστικό
