Συνέντευξη: Μαριέλα Αλεποπούλου Μεντίζη
Επιμέλεια: Άλμα Κόρα
Αγαπητοί μας αναγνώστες, σήμερα έχουμε την χαρά να σας γνωρίσουμε ακόμη έναν φωτεινό καλλιτέχνη, γεμάτο θετική αύρα και ζωή. Είναι απόφοιτη δραματικής σχολής και ασχολείται με αφηγήσεις και δραματοποιήσεις παραμυθιών. Έχει συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές και μουσικές παραστάσεις και έχει διδάξει θεατρικό παιχνίδι. Είναι επίσης μέλος της μεγάλης οικογένειας της τηλεοπτικής σειράς “Μουρμούρα” στον ρόλο της Μένης.
Ας γνωρίσουμε λοιπόν και μαζί την ταλαντούχα Άννη Θεοχάρη!
Δεν ξέρω από που να αρχίσω. Είστε μια εξαιρετική ηθοποιός, γράφετε παιδικά βιβλία και τραγούδια, ζωγραφίζετε. Είστε ένας άνθρωπος γεμάτος τέχνη. Πως ξεκίνησε λοιπόν η ανάγκη σας να βάλετε στην ζωή σας την υποκριτική την μουσική, την ζωγραφική;
Σε ευχαριστώ για τα όμορφά σου λόγια. Αισθάνομαι πως δεν έχω επιλέξει να ασχολούμαι με όλα αυτά τα υπέροχα όπως η μουσική, η ζωγραφική, η γραφή και το θέατρο αλλά πως αν δεν το έκανα θα ήμουν δυστυχισμένη. Επίσης σκέφτομαι πως είμαι πολύ τυχερή που μπορώ και αποφορτίζομαι μέσα από τη δημιουργία και την τέχνη γιατί μέσα εκεί βρίσκω πολλές απαντήσεις και πολλή παρηγοριά. Δεν μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου χωρίς να εκφράζεται μέσα από κάποια μορφής τέχνης και ποτέ δεν κατάλαβα πως γίνεται αλλιώς. Μεγαλώνοντας έμαθα να κάνω και άλλα πράγματα προφανώς αλλά η ανάγκη να εκφράζομαι με τέτοιο τρόπο δε με εγκατέλειψε ποτέ.
Τα παιδιά έχουν μια μικρή μαγική δύναμη να σε παρασύρουν στον κόσμο τους. Σε έναν κόσμο τόσο απλό μα συνάμα τόσο εκθαμβωτικό. Πόσο εύκολο όμως είναι να γράφει κανείς για αυτά τα πλάσματα;
Το να γράφω ιστορίες για παιδιά με βοηθάει να γυρίζω πίσω στα παιδικά μου χρόνια και να ξαναθυμάμαι πως σκεφτόμουν και πως αισθανόμουν σαν παιδί. Αυτό είναι κάτι που μου προσφέρει μια ανακούφιση αλλά και μια μεγάλη χαρά! Δεν είναι εύκολο να γράφεις γενικότερα, γιατί πέρα από την όποια ευκολία έχει ένας συγγραφέας είναι και πολλά άλλα που πρέπει να λάβει υπόψη του. Για παράδειγμα αυτό που γράφει αφορά τον αναγνώστη και θα υπάρξει ανταπόκριση από τους εκδοτικούς οίκους; Και διάφορα άλλα τέτοια που χαλάνε την έμπνευση αλλά είναι κομμάτι της διαδικασίας. Το να γράφω ειδικά για αναγνώστες μικρής ηλικίας είναι κάτι που μου βγαίνει πιο εύκολα και κυρίως πιο εμπνευσμένα. Ίσως γιατί η ανάγκη μου να γυρίζω πίσω και να θυμάμαι πως είναι να βλέπεις τον κόσμο με μια παιδική διάθεση είναι κάτι που έχω ανάγκη σαν άνθρωπος.
Συμμετέχετε στην τηλεοπτική σειρά “Μην αρχίζεις την μουρμούρα” και υποδύεστε ένα χαρακτήρα, που κατά την γνώμη μου μεταδίδει ένα τεράστιο κύμα θετικής ενέργειας. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας κάποια αστεία στιγμή της Μένης που θα σας μείνει αξέχαστη;
Συχνά οι στιγμές στα γυρίσματα έχουν πολλή πλάκα γιατί οι άνθρωποι της μουρμούρας είναι σαν μια οικογένεια και είναι άνθρωποι με κέφι και πολύ χιούμορ. Επίσης μην ξεχνάμε πως συνεργάζομαι με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη που είναι αστείρευτη πηγή γέλιου γενικότερα!
Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο ως παιδί;
Από μικρή με μαγεύει ο Πήτερ Παν του Τζέιμς Μάθιου Μπάρι, η ιστορία του αγοριού που δεν θέλει να μεγαλώσει γιατί μέσα μου βαθιά ταυτίζομαι!
Καθώς μελετούσα τις δουλειές που έχετε κάνει, η ματιά μου έπεσε πάνω στο θεατρικό έργο “Αμπαζουρ” το οποίο το γράψατε μαζί με μια παιδική σας φίλη. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό το έργο, από που το εμπνευστήκατε;
Με την παιδική μου φίλη Έλσα Λουμπαρδιά έχουμε δημιουργήσει την μουσικοθεατρική ομάδα τον Στενό Κορσέ και μαζί με πολύτιμους φίλους φτιάξαμε την μουσική παράσταση «Αμπαζούρ» που ανέβηκε για περίπου 3 χρόνια σε διάφορες μουσικές σκηνές. Αργότερα σαν ντουέτο συμμετείχαμε στην πρώτη ταράτσα του Φοίβου Δεληβοριά και από τότε προσπαθούμε να ξεπεράσουμε την δύσκολη καθημερινότητα και να δημιουργήσουμε τη δεύτερή μας δουλειά.
Συνήθως εμπνεόμαστε από τα δικά μας βιώματα, την δυσκολίες του να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις σε αυτή τη ζωή και γενικότερα οι παραστάσεις μιλούν αρκετά για το πώς είναι να είσαι γυναίκα με πολύ χιούμορ και πολλή ειλικρίνεια.
Προσπαθούμε να οργανώσουμε τις σκέψεις μας και να παρουσιάσουμε κάτι καινούργιο από την επόμενη χρονιά και νομίζω ότι είμαστε πιο κοντά από ποτέ!
Πιστεύετε πως η τέχνη είναι ένας τρόπος επικοινωνίας και έκφρασης;
Γενικά δεν μου αρέσει να λέω πως η τέχνη είναι κάτι σπουδαίο και εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε ξεχωριστοί που ασχολούμαστε με αυτήν. Εγώ ανακαλύπτω την τέχνη σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Η Τέχνη κρύβεται και στο μεράκι του επαγγελματία που θα κάνει τη δουλειά του με όρεξη και κέφι, κρύβεται επίσης και στην αφοσίωση που δείχνει κάποιος στο πως οργανώνει τον κήπο του. Η τέχνη είναι παντού γύρω μας δεν είναι δικαίωμα των προνομιούχων και ούτε ανήκει μόνο στους καλλιτέχνες. Και είναι σίγουρα από τους πιο ουσιαστικούς τρόπους επικοινωνίας και έκφρασης.
Πως φαντάζεστε έναν κόσμο χωρίς τέχνη;
Δεν τολμώ να το διανοηθώ. Θα είχαμε αποτύχει πανηγυρικά.
Πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας να είσαι ηθοποιός συγγραφέα σκηνοθέτης μουσικός ζωγράφος και γενικά καλλιτέχνης;
Βιοποριστικά είναι πάρα πολύ δύσκολο. Οι συνθήκες με τις οποίες έχουν να αναμετρηθούν οι επαγγελματίες της τέχνης στην Ελλάδα είναι τέτοιες που δημιουργούν τρομερή ανασφάλεια και φοβερό άγχος. Επίσης η στάση της πολιτείας τα τελευταία χρόνια της πανδημίας δεν θα λέγαμε ότι ήταν και η πιο υποστηρικτική με αποτέλεσμα πολλοί συνάδελφοι να μείνουν ξεκρέμαστοι και χωρίς επιδόματα. Τώρα που τα πράγματα αρχίζουν και κινούνται, εύχομαι και ελπίζω να ακουστούν οι φωνές των καλλιτεχνών μέσα από τα σωματεία και μέσα από τις δράσεις που
γίνονται και να δημιουργηθούν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Έχουμε σπουδαίους καλλιτέχνες στη χώρα μας. Κάποτε θα πρέπει να δοθεί στον πολιτισμό από την πολιτεία η προσοχή και η φροντίδα που του αξίζει.
Τι θα μήνυμα θα δίνατε στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον καλλιτεχνικό χώρο;
Να αγνοήσουν την προηγούμενη μου απάντηση (χαχα). Να έχουν υπομονή αλλά κυρίως όραμα και έμπνευση και να μην αφήσουν κανέναν να στους αποθαρρύνει όπως προσπάθησα να κάνω εγώ στην πιο πάνω ερώτηση. (χαχα).
Μόνο όταν κάνεις αυτό που σου υπαγορεύει το επείγον μέσα σου, μόνο τότε μπορείς να νιώσεις για στιγμές ευτυχισμένος.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
Δεν θέλω να οργανώσω κάτι για το μέλλον γιατί με τόσα που μας έχουν βρει τα τελευταία χρόνια και ζώντας με το φόβο του πολέμου τις τελευταίες μέρες δεν τολμάω καν να ονειρευτώ κάτι άλλο πέρα από τα αυτονόητα. Υγεία και Ειρήνη. Δεν είναι τρομερό; Φτάσαμε να απαντάμε σαν διαγωνιζόμενες σε καλλιστεία του 90, κι όμως είναι η ευχή όλων μας τον τελευταίο καιρό.
Υγεία και Ειρήνη!
