Την Πρωτομαγιά του 1918 στην Ελληνική παροικία του Καΐρου γεννήθηκε ο ταξιδιώτης φωτογράφος Δημήτρης Παπαδήμος. Έχασε σε ηλικία ενός και έξι ετών (την μητέρα και τον πατέρα του αντίστοιχα) με αποτέλεσμα την εγκατάλειψη του στην Αμπέτειο Σχολή του Καΐρου στην οποία μαθήτευε και να δουλέψει στις οικοδομές για να ζήσει τον μικρότερο του αδελφό, Αντώνη.
Άρχισε να πειραματίζεται με την φωτογραφία από τα εφηβικά του χρόνια. Το 1939, σε ηλικία 21 ετών ακολουθώντας την κλίση του, θα βρεθεί στη Νότια Γαλλία για να σπουδάσει κινηματογράφο και ένα χρόνο αργότερα στρατεύεται – εργάζεται μέχρι το 1946 ως επίσημος πολεμικός φωτογράφος για λογαριασμό της υπηρεσίας Τύπoυ & Πληροφοριών της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης, με προϊστάμενο τον Γιώργο Σεφέρη. Κατά την διάρκεια της τραγωδίας των Δεκεμβριανών ήταν εκεί καταγράφοντας την, ενώ μετά την λήξη τους ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο στην ζωή του το όποιο κράτησε μέχρι το 1956. Στην διάρκεια αυτού ταξίδεψε στην Αίγυπτο, Μεσόγειο, Μέση Ανατολή, Κύπρο, Γκάνα και Νιγηρία καταγράφοντας τον άνθρωπο και τα έργα του με ανθρώπινη πλην γραφική του φύση. Παράλληλα συνεργάζεται τακτικά με τον τοπικό τύπο και εικονογραφεί ταξιδιωτικά βιβλία διακεκριμένων ξένων συγγραφέων, μεταξύ των οποίων ο Patrick Balfour, ο Robin Maugham, o ανθρωπολόγος John Campbell και ο ελληνιστής και μεταφραστής Philip Sherrard.
Από το 1956 ως το 1980 με ορμητήριο την Αθήνα και ως συνεργάτης των Εικόνων και αργότερα των περιοδικών Ηώς και Ταχυδρόμος, ενώ παράλληλα συνεργάστηκε με τον ΕΟΤ και το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης καθώς το επιστέγασμα της φωτογραφικής του δραστηριότητας υπήρξε η έκδοση, το 1974 από τις εκδόσεις Ολκός, του λευκώματος με τίτλο «Η Ελλάδα που Φεύγει» καταλαβαίνουμε ότι ταξίδεψε εξαντλητικά όλη την Ελλάδα. Ενώ την ίδια στιγμή αξιοποίησε τις σπουδές του στον κινηματογράφο και οι γνώσεις του στην φωτογραφία ενώ παράλληλα χρηματίζει τις ταινίες του Jules Dassin και παίρνει τη θέση του βοηθού σκηνοθέτη για τις ταινίες, «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» και «Φαίδρα» και στα «Τα Κανόνια Του Ναβαρόνε» του Carl Forman. Καθώς επίσης, με τον στενό του φίλο Lawrence Durrell, σκηνοθέτησαν μια ταινία αφιερωμένη στη χώρα που και οι δυο αγάπησαν πολύ, την Αίγυπτο. Επρόκειτο για μια παραγωγή του γνωστού βρετανικού καναλιού ΒΒC, με τίτλο «Durrell’s Spirit of Place». Μετά το θάνατό του το 1994 το αρχείο του, κατόπιν επιθυμίας και του ίδιου, το δώρισε στο τμήμα Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α). του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης (Μ.Ι.Ε.Τ) η σύζυγός του Λιάνα Παπαδήμου και ο υιός του Ιωάννης Παπαδήμος. Το αρχείο χρονικά καλύπτει τέσσερις δεκαετίες και γεωγραφικά του ταξίδια με έμφαση την λεκάνη της Μεσογείου κυρίως όμως την Αίγυπτο, την Ελλάδα και αριθμεί περίπου 65.000 αρνητικών. Καθώς η πλειονότητα των αρνητικών είναι σε 6×6 που επιβεβαιώνει τη χρήση κλασικής φωτογραφικής μηχανής τύπου Rollei Flex.
Χάρη σε αυτόν τον ταξιδιώτη άνθρωπο, σαν ένας σύγχρονος Οδυσσέας, μπορούμε να δούμε με την ανθρώπινη ματιά χωρίς όμως να είναι γραφική τοπία και ανθρώπους από την έρημο, τον Νείλο, το Σινά, την Γκάνα, την Κύπρο, την Μέση Ανατολή, το Ρίμινι και την ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα, γεγονότων όπως τα Δεκεμβριανά και φυσικά πορτραίτα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών και συγγραφέων, όπως των Μίνου Αργυράκη, Γιάννη Τσαρούχη, Ναταλίας Μελά, Έλλης Λαμπέτη, Γιώργου Σεφέρη, Λώρενς Ντάρελ, Ζάν Κοκτώ, Austen Harrison, Γιώργου Κατσίμπαλη, Jean Cocteau και πολλών άλλων.
Επιμέλεια: Ρωμούδης Κωνσταντίνος-Τσαπίκος
