Η ανάπτυξη της υποβρύχιας φωτογραφίας

Γράφει ο KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ -ΤΣΑΠΙΚΟΣ ΡΩΜΟΥΔΗΣ

Η Υποβρύχια φωτογραφία κατά την διάρκεια του 20^ου αιώνα είχε πολλούς σταθμούς – σημεία αναφοράς που μας βοήθησαν να κατανοήσουμε καλύτερα το περιβάλλον του βυθού και τα μυστικά του. Πρώτος σταθμός ήταν το 1913, όταν ο χειρούργος Francis Ward έκανε μια έκθεση φωτογραφιών σε γλυκό νερό, ενώ λίγο αργότερα το 1915 ο Αμερικάνος John – Ernest Williamson έκανε την πρώτη υποβρύχια κινηματογραφική ταινία φωτογραφίζοντας καρχαρίες να επιτίθενται σε νεκρά άλογα που ο ίδιος είχε ρίξει στο νερό .

Αντίστοιχα οι γιοι του ένα χρόνο αργότερα βασισμένοι στην εφεύρεση του πατέρα τους, από το μυθιστόρημα του Ιουλίου Βέρν «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα», κατασκεύασαν μια ταινία που για πρώτη φορά μπορούσαν να δουν τα ψάρια να κολυμπούν και έναν δύτη να περπατά στον βυθό με τον ομότιτλο του βιβλίου.

Κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου (1918-1939) η υποβρύχια φωτογραφία είχε πλέον αποκτήσει διεθνές κοινό, χαρακτηριστική είναι η συνεισφορά δυο Αμερικάνων των William Longley και Charles Martin το 1926 έκαναν μια σειρά θαυμάσιες – έγχρωμες φωτογραφίες στην Καραϊβική για λογαριασμό του National Geographic.

Παράλληλα η  βελτίωση των καταδυτικών συσκευών από τον Yves Le Prieur βοήθησε τους πρωτοπόρους φωτογράφους και κινηματογραφιστές να μπορούν να παραμένουν περισσότερο στο νερό και σε όλο και πιο μεγάλα βάθη με αποτελέσματα που ήταν όλο και καλύτερo. Ο ίδιος μαζί με τον Jean Painleve ίδρυσαν το 1934 ένα σύλλογο φίλων της κατάδυσης με μεγάλο υποβρύχιο εξοπλισμό σε φωτογραφικές και κινηματογραφικές μηχανές.[(“Club des sous-l’eau”).

Στα χρόνια που ακολουθούν δύο ονόματα θα κυριαρχήσουν στην υποβρύχια φωτογραφία και των δύο η συμβολή είναι τεράστια. Η λήξη του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου έφερε στο φως τις δημιουργικές δράσεις του Αυστριακού Hans Hass και του Γάλλου Zack – Yves Cousteau που η συνεισφορά τους είναι μεγαλειώδες στην ανθρωπότητα.

Οι έρευνες των Hans Hass και  Zack – Yves Cousteau ήταν τόσο πλούσιες και τεκμηριωμένες σε κάθε επίπεδο (βιβλία, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, εξοπλισμό) που έφτασαν στο σημείο την 28^η Σεπτεμβρίου του 1961 οι Ron Church και Chuck Nicklin να κατασκευάσουν τον πρώτο οργανισμό που αφορά την υποβρύχια φωτογραφία την San Diego Underwater Photographic Society (SDUPS). Το 1976 την χρονιά που ο Zack – Yves Cousteau έκλεινε τον τηλεοπτικό κύκλο μέσω της εκπομπής «Ο Υποθαλάσσιος Κόσμος του Ζακ Κουστώ» ο  Flip Nicklin ξεκινά για λογαριασμό του National Geographic, μαζί με δυο ακόμη υποβρύχιους φωτογράφους, την φωτογράφηση του βυθού. Χάριν όμως το υψηλό επίπεδο δεξιοτήτων στην ελεύθερη κατάδυση του επέτρεψε να πλησιάσει τις φάλαινες και να φωτογραφίσει τις δραστηριότητες τους περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο φωτογράφο στον κόσμο.

Οι υψηλές δεξιότητες του Flip Nicklin ώθησαν τους Robert Ballord και Emory Kristoff μέσω του τεχνολογικού επιτεύγματος “Alvin” που κατάφεραν να βυθιστούν σε βάθος περίπου 12500 πόδια (3810μ) κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και να φωτογραφίσουν πάνω από 2000 φωτογραφίες του ναυαγίου του Τιτανικού.

Έτσι με πορεία προς το μέλλον αλλά με βάση στο παρελθόν η υποβρύχια φωτογραφία εισήλθε στον 21^ο αιώνα την 25^η Απριλίου 2002 με την εταιρία Bell + Howell να βγάλουν στην αγορά με μόλις 50$ την πρώτη φθηνή, ψηφιακή και προσιτή για όλους υποβρύχια φωτογραφική μηχανή.

Δίνοντας στο καθένα από εμάς την δυνατότητα ανακάλυψης του βυθού με την δική μας οπτική γωνία.