Γράφει η ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΡΕΜΕΖΗ
Ο σκοτεινός θάλαμος είναι μια οπτική συσκευή που προβάλλει το είδωλο του περιβάλλοντος χώρου σε μια οθόνη(camera=αίθουσα obscura=σκοτεινό).
Η συσκευή αποτελείται από ένα φωτοστεγές κουτί ή δωμάτιο με μια οπή στη μια πλευρά. Το φως από τα αντικείμενα του εξωτερικού περιβάλλοντος, διέρχεται μέσα από την οπή και πέφτει πάνω σε μια επιφάνεια στο εσωτερικό της, όπου τα αναπαράγει. Τα αντικείμενα αποτυπώνονται ανεστραμμένα, αλλά με τη διατήρηση του χρώματος και της προοπτικής.
Η εικόνα αυτή μπορεί να προβληθεί σε χαρτί, και στη συνέχεια να ζωγραφιστεί για να παραχθεί μια εξαιρετικά ακριβής αναπαράσταση. Χρησιμοποιώντας κάτοπτρα, είναι δυνατό το είδωλο να μην είναι στραμμένο αλλά ορθό. Όσο μικραίνουμε την οπή το είδωλο γίνεται πιο ευκρινές, αλλά και πιο σκοτεινό. Όταν η οπή γίνει πολύ μικρή τότε η ευκρίνεια επιδεινώνεται λόγω περίθλασης.
Ο <<σκοτεινός θάλαμος>> είναι γνωστός από την εποχή του Mozi και του Αριστοτέλη. Η πρώτη αναφορά στην αρχή λειτουργείας του <<σκοτεινού θαλάμου>> έγινε από τον Mozi,έναν κινέζο φιλόσοφο και ιδρυτή του μοισμού. Ο Mozi αναφέρει τη διάταξη αυτή ως <<πλάκα συλλογής>>ή <<κλειδωμένο δωμάτιο θησαυρού>>. Ο Αριστοτέλης κατανόησε την οπτική αρχή του <<σκοτεινού θαλάμου>>κατά την διάρκεια μιας έκλειψης ηλίου και καθώς ο ήλιος ήταν μερικώς καλυμμένος, παρατήρησε το σχήμα ημισελήνου του ήλιου που προβαλλόταν στο έδαφος μέσα από τις τρύπες από ένα κόσκινο και μέσα από τα κενά μεταξύ των φύλλων ενός πλατάνου.
Στην οπτική του Ευκλείδη, ο <<σκοτεινός θάλαμος>> παρουσιάζεται σαν μια απόδειξη ότι το φως ταξιδεύει σε ευθεία γραμμή. Τον 4ο αιώνα, ο Έλληνας λόγιος θεών ο Αλεξανδρεύς παρατήρησε ότι << το φως των κεριών που περνά μέσα από μια οπή θα δημιουργήσει μια φωτεινή κηλίδα σε μια οθόνη που είναι ευθυγραμμισμένη με την οπή και το κέντρο του κεριού>>.Τον 6ο αιώνα ο Ανθέμιος Τραλλιανός (βυζαντινός μαθηματικός και αρχιτέκτονας) χρησιμοποίησε ένα είδος <<σκοτεινού θαλάμου>> στα πειράματα του. Τον ένατο αιώνα ο Αλ Κίντι απέδειξε ότι << το φως από τη δεξιά πλευρά της φλόγας του κεριού περνάει μέσα από το άνοιγμα και καταλήγει στην αριστερή πλευρά της οθόνης, ενώ το φως από την αριστερή πλευρά της φλόγας περνάει το άνοιγμα και καταλήγει στη δεξιά πλευρά της οθόνης>>.
Ο Αλχαζέν έδωσε την πρώτη σαφή περιγραφή και ανάλυση, και εφηύρε το <<σκοτεινό θάλαμο>>και την κάμερα οπής. Ενώ ο Αριστοτέλης, ο θέων ο Αλεξανδρεύς, ο Αλ Κίντι και ο κινέζος φιλόσοφος Mozi είχαν περιγράψει νωρίτερα τα αποτελέσματα μιας <<σημειακής>> πηγής φωτός που περνά μέσα από μια οπή, κανένας από αυτούς δεν πρότεινε ότι αυτό που προβάλλεται στην οθόνη αποτελεί το είδωλο των αντικειμένων που βρίσκονται από την άλλη πλευρά του ανοίγματος. Ο Αλχαζέν ήταν ο πρώτος που το απέδειξε με ένα πείραμα, όπου πολλές διαφορετικές πηγές φωτός ήταν τοποθετημένες σε μια μεγάλη περιοχή. Ήταν επομένως ο πρώτος που πρόβαλλε με επιτυχία μια ολόκληρη εικόνα σε μια οθόνη με τη χρήση του <<σκοτεινού θαλάμου>>.
