Γράφει ο ΑΛΕΞΗΣ ΜΑΡΑΣ
Είναι κάποιες φορές που πέφτει στα χέρια σου μια παλιά καρτ ποστάλ και από κει ξεκινούν όλα. Ένα ταξίδι που σε μερικούς μπορεί να είναι και η μοναδική ευκαιρία στη ζωή τους να το πραγματοποιήσουν. Μέρες ταξιδιού 25. Για αρχή σκέφτεσαι μια χαρά είναι, στο αεροπλάνο της επιστροφής κοιτάζοντας στο παράθυρο τον Ατλαντικό, αναρωτιόμουν γιατί να μην είχα 20 μέρες ακόμα;
Βαλίτσες λοιπόν με τα απαραίτητα και φυσικά ο φωτογραφικός εξοπλισμός σε περίοπτη θέση. Ξεκίνημα χαράματα με μια μικρή ενδιάμεση στάση (Ρώμη) για αλλαγή αεροπλάνου. Οι ώρες μέχρι να φτάσω πολλές και λόγω της διαφοράς ώρας φτάνω μεσημέρι στη Νέα Υόρκη. Στη συνέχεια 4ωρη οδήγηση προς το Νότο (με τη φωτογραφική μηχανή να έχει πάρει φωτιά) για να καταλήξω λίγο έξω απ’ τη Βαλτιμόρη νωρίς το απόγευμα, εκεί θα ήταν η έδρα μου.
Πρώτος προορισμός Ουάσιγκτον μια πόλη που όσες φορές και να επισκεφτείς έχεις κάτι καινούργιο να ανακαλύψεις. Πρώτη επαφή με το σήμα κατατεθέν το Καπιτώλιο.
Και ευκαιρία για αρχιτεκτονική φωτογράφηση μιας και γύρω του υπάρχουν αμέτρητα μνημεία και κτήρια που σου τραβάνε την προσοχή να τα φωτογραφήσεις και φυσικά να τα επισκεφτείς. Δεν θα μπορούσε βέβαια να λείψει και η Προεδρική κατοικία ή αλλιώς The White House.
Θα ήθελα να σταθώ εδώ σε μια από τις τέσσερις επισκέψεις μου όταν κάθισα στα σκαλιά μπροστά από το μνημείο του Προέδρου Lincoln, θυμήθηκα την εικόνα που έβλεπαν οι πρωταγωνιστές από μια παλιά Αμερικάνικη ταινία.
Επόμενος προορισμός.. Νέα Υόρκη ή η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Κι εκεί οι ευκαιρίες φωτογράφησης άπειρες. Από αρχιτεκτονική, δρόμου, landscape ότι θες. Επιβεβλημένη η επίσκεψη σε χώρους τέχνης όπως το μοναδικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (MoMa).
Εδώ να πω πως στάθηκα τυχερός αφού την περίοδο της επίσκεψης μου είχε αφιέρωμα με έργα του, ενός απ’ τους σημαντικότερους φωτογράφους του 20ου αιώνα. Του Henri Cartier-Bresson.
Δεν θα μπορούσε να λείψει απ’ το σκόπευτρο της μηχανής και η περίφημη Times Square σημείο συνάντησης εκατομμυρίων επισκεπτών κάθε χρόνο και κέντρο της περιοχής του Θεάτρου Broadway.
Οι λέξεις όμως δεν μπορούν περιγράψουν την απαράμιλλη θέα που κόβει την ανάσα από την κορυφή του υψηλότερου, κάποτε, κτηρίου της πόλης του εμβληματικού Empire State Building σε στυλ Art Deco.
Δυστυχώς η παραμονή μου ήταν πολύ σύντομη και σε συνδυασμό με το βροχερό καιρό δεν με άφησαν να επισκεφτώ και να φωτογραφήσω αυτά που είχα στο μυαλό μου.
Κάπως έτσι το ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Ένα ταξίδι ζωής που σε όποιον του δωθεί η ευκαιρία αξίζει να το κάνει έστω και μια φορά στη ζωή του. Να γεμίσει εμπειρίες, να γνωρίσει την πολυπολιτισμικότητα της χώρας αυτής μα το κυριότερο να γεμίσει χιλιάδες εικόνες..
