Συνέντευξη με την δημιουργό του CantiART – Όταν η Τέχνη δίνει Ελπίδα

Συνέντευξη: ΜΑΡΙΕΛΑ ΑΛΕΠΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕΝΤΙΖΗ

Επιμέλεια: ΑΛΜΑ ΚΟΡΑ

“Sometimes, our dreams and hope are going down like sunset, so we need to get up and set the dreams high like when the sun rises!”― Rahma Sinta

Ο σκοπός των συνεντεύξεών μας είναι να γνωρίσουμε ανθρώπους, έστω και διαδικτυακά έστω και για λίγο, οι οποίοι μας εμπνέουν και μας δείχνουν μια πιο αισιόδοξη πλευρά της ζωής. Ένα βιβλίο, ένα τραγούδι, ένας πίνακας, μια φωτογραφία μπορούν τόσο εύκολα και μαγικά να μας αλλάξουν την διάθεσή μας. Σήμερα λοιπόν θα ήθελα να σας συστήσω ακόμη έναν άνθρωπο φωτεινό, με έμπνευση και αγάπη για αυτό που έχει δημιουργήσει. Μιλάμε για την Αλκινόη η οποία ήταν η αιτία που δημιουργήθηκε η ομάδα του Candiart.
Χωρίς να πούμε τίποτα περισσότερο, ας την γνωρίσουμε λοιπόν και μαζί.

TheObcura: Τι σημαίνει Τέχνη για σας;

Αλκινόη: Η τέχνη είναι απόρροια της ύπαρξης μας. Είναι μέρος της ζωής μας και μάλιστα μεγάλο. Ο άνθρωπος εκφράζει και επικοινωνεί τα συναισθήματα του, τις ιδέες του, τη δημιουργικότητά του μέσα από την τέχνη.

O: Πως γεννήθηκε η ιδέα του CandiaRT;

A: Το CandiaRT γεννήθηκε μέσα στην καραντίνα, συγκεκριμένα στην καραντίνα του 2021. Είδα μια φωτογραφία του @ManosVrg στο τουίτερ, ο οποίος είναι από το Ηράκλειο, και του έγραψα μια ιδέα: να μαζέψουμε εμείς οι τουιτεράδες του Ηρακλείου φωτογραφίες και να τις εκθέσουμε. Προς το παρόν η έκθεση μας είναι διαδικτυακή. Σ’ αυτό βοήθησε ο @AxEasy που έστησε τον ιστότοπο και είναι πραγματικά δοσμένος και ο @TheLefteris που ήταν ο πρώτος θαυμαστής αυτής της ιδέας. Μετά εμείς διασπείραμε την ιδέα στο αγαπημένο τουίτερ.

O: Όλη η σημερινή κατάσταση την οποία όλοι βιώνουμε σας έχει επηρεάσει θετικά ή αρνητικά;

A: Κάποιες φορές αρνητικά, κάποιες φορές θετικά. Θα ήθελα να μείνω στα θετικά, το γεγονός πως δεθήκαμε στο τουίτερ λόγω της καραντίνας με κάποια άτομα το βλέπω ως κάτι πολύ ελπιδοφόρο. Πραγματικά νοιάζομαι για κάποιους ανθρώπους, για την υγεία τους, για αυτά που βιώνουν στην καραντίνα. Ήταν η πρώτη φορά στο τουίτερ που σκέφτηκα δε θέλω κάποιος να νιώθει μοναξιά, ας του πω μια χαζομάρα να γελάσουμε, δε θέλω να νιώθει μόνος στα γενέθλιά του, ας του πω ένα χρόνια πολλά δε στοιχίζει κάτι. Είναι ανθρώπινο ενδιαφέρον σ’ έναν κόσμο που κατακλύζεται από το διαδίκτυο. Έτσι, με κάποιους ανθρώπους ένιωσα πως περάσαμε μαζί την καραντίνα (βέβαια πιστεύω πως έχουμε δρόμο ακόμα).

O: Τι θέση έχει η φωτογραφία στην ζωή σας;

A: Με τη φωτογραφία ασχολήθηκα παλιά ως φοιτήτρια, συγκεκριμένα την ασπρόμαυρη φωτογραφία. Πήγα σε σχολή και έμαθα να εκτυπώνω σε σκοτεινό θάλαμο, πολύ δημιουργική διαδικασία. Αυτό δε σημαίνει πως σνομπάρω τις φωτογραφίες που βγάζουμε με τα κινητά μας, αντίθετα θεωρώ πως είναι αυθόρμητες, άμεσες. Όμως πιστεύω πως ο καλύτερος φωτογράφος είναι το μυαλό μας!

O: Υπάρχει κάποιος φωτογράφος που θαυμάζετε και αντλείτε την έμπνευσή σας;

A: Με μεγάλη ευκολία θα αναφέρω τον Man Ray, που ανήκε στο κίνημα του ντανταϊσμού. Ο Ray επίσης επινόησε τη φωτογραφία χωρίς φωτογραφική μηχανή (!), τοποθετώντας διάφορα αντικείμενα πάνω σε ευαίσθητο χαρτί. Εκτός των παραπάνω έκανε ένα μικρό πέρασμα στον κινηματογράφο. Κάπου εδώ θα ήθελα να πω πως η φωτογραφία επηρέασε και την οπτική κάποιων ζωγράφων, όταν άρχισε να εδραιώνεται ως τέχνη. Εξάλλου η πρώτη έκθεση των Εμπρεσιονιστών έλαβε χώρα στο εργαστήριο του φωτογράφου Nadar το 1874 στο Παρίσι.

O: “Όπως συνήθως ισχυρίζομαι η τέχνη και η φιλία είναι δυνατές σαν τη φύση, “ανθίζουν” και στα πιο περίεργα μέρη. “ Πιστεύετε πως μπορούν να ανθίσουν ακόμη και στους πιο σκοτεινούς βάλτους;

A: Ναι το πιστεύω και το έχω δηλώσει δημόσια. Η φιλία και η τέχνη έχουν πολλά κοινά: την επικοινωνία, την έκφραση, τη δημιουργικότητα, την ειλικρίνεια, την καθαρότητα. Είναι συνυφασμένες με την ανθρώπινη φύση.

O: Ας παίξουμε ένα παιχνίδι φαντασίας. Φανταστείτε λοιπόν πως ζείτε σε έναν κόσμο όπου το διαδίκτυο είναι ανύπαρκτο, οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε υπολογιστές μα ούτε και κινητά τηλέφωνα. Με την συνθήκη όμως πως η πανδημία είναι αληθινή. Εσείς λοιπόν θέλετε απεγνωσμένα να διώξετε αυτόν τον μαύρο μανδύα που έχει πέσει στον κόσμο σας χρησιμοποιώντας και πάλι την Τέχνη. Με ποιόν τρόπο θα την χρησιμοποιούσατε;

A: Θα χρησιμοποιούσα τις αναλογικές μου φωτογραφικές μηχανές και δε θα σταματούσα να φωτογραφίζω. Μετά θα τις εκτύπωνα στο σκοτεινό θάλαμο που θα έστηνα στο σπίτι μου, μέχρι να μου τελειώσουν τα χαρτιά και τα υγρά. Δε θα είχα και διαδίκτυο να παραγγείλω… Όμως σ’ αυτήν την περίπτωση θα έπαιρνα τηλέφωνο να μου στείλουν….

O: Το ταλέντο ή η εξάσκηση κάνουν έναν καλλιτέχνη καλό στην δουλειά του;

A: Ο συνδυασμός ταλέντου και «προπόνησης» μπορεί να απογειώσει έναν καλλιτέχνη. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Ήταν μια ιδιοφυία που δεν επαναπαύθηκε, αντίθετα συνεχώς ήθελε να μαθαίνει, να πειραματίζεται, να εξασκείται. Για αυτό δημιούργησε τόσα έργα σε λιγότερο από δέκα χρόνια.

O: Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που αγαπούν την τέχνη και που θέλουν να την ακολουθήσουν;

A: Στα νέα παιδιά θα έλεγα να προχωρήσουν σε αυτό που αγαπάνε με θάρρος. Όμως ό,τι κάνουν να μάθουν την «τεχνική» του, να το σπουδάσουν, το ταλέντο από μόνο του δε φτάνει, χρειάζεται η γνώση της τεχνικής.

O: Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;

A: Ως ομάδα του candiart.gr μας ενδιαφέρει αρχικά να κάνουμε μια έκθεση φωτογραφίας σε φυσικό χώρο, όταν οι συνθήκες το ευνοήσουν αυτό το εγχείρημα και θα θέλαμε να έρθουν οι φίλοι μας από το τουίτερ. Ας μην ξεχνάμε πως το τουίτερ ήταν ο τόπος συνάντησής μας. Έχουμε συζητήσει πως ο ιστότοπος μας καλό είναι να ανοιχτεί σε άλλες περιοχές, εκτός Κρήτης, και πέρα από τη φωτογραφία. Θα θέλαμε οι φίλοι μας από το τουίτερ την οποιαδήποτε καλλιτεχνική τους έκφραση να μας την εμπιστευτούν, να την επικοινωνήσουν μέσα από το candiart.gr.