Γράφει ο ΝΑΣΟΣ ΝΑΛΜΠΑΝΤΗΣ
Κατά το Pank is not dead. Τελικά το φιλμ ζει; Υπάρχει λόγος ύπαρξης και φωτογράφοι που το χρησιμοποιούν; Στη σημερινή εποχή η νοσταλγία του παλιού και η μόδα του βίντατζ έχουν γίνει συνώνυμο του ψαγμένου και του ιδιαίτερου. Τα βινύλια, τα ρετρό αυτοκίνητα, η επισκευή κάθε αντίκας προς το αυθεντικό έχουν γίνει “πρέπει” της εποχής που ζούμε.
Σίγουρα, μία χειροκίνητης εστίασης μηχανή είναι πολύ πιο αργή στη λήψη από μία ψηφιακή. Στις μηχανές φιλμ αυτόματης εστίασης με φιλμ δεν υπάρχει δυνατότητα ελέγχου του αποτελέσματος και είναι πραγματικά δύσκολο να παραδόσεις τη δουλειά τόσο γρήγορα όσο με μία ψηφιακή στον πελάτη. Χωρίς λοιπόν παραπάνω ανάλυση είναι φανερό ότι στα περισσότερα είδη επαγγελματικής φωτογραφίας η ψηφιακή είναι μονόδρομος.
Στο παρελθόν με την ανάπτυξη της ψηφιακής πολλοί φωτογράφοι όχι απλώς πούλησαν τις φιλμάτες μηχανές αλλά και “ξεφορτώθηκαν” τα εργαλεία του σκοτεινού θαλάμου. Πολλά φιλμ, χαρτιά, υλικά και εργαλεία σταμάτησαν να παράγονται και εταιρίες κολοσσοί έκλεισαν. Λίγα χρόνια πριν άρχισε το ενδιαφέρον για την αναλογική φωτογραφία, κάποιες εταιρίες έπιασαν τον παλμό και ανάστησαν φιλμ, χαρτιά και εργαλεία που είχαν πεθάνει. Κατέκλυσαν το διαδίκτυο βίντεο και πληροφορίες για την αναλογική φωτογραφία. Οι τιμές των μεταχειρισμένων αναλογικών μηχανών έχουν ανεβεί και γνωστές εταιρίες (Ilford, Agfa) έφτιαξαν μηχανές point and shoot σε πολύ προσιτές τιμές.
Τα φιλμ, αρνητικά και θετικά, είναι ανθεκτικότερα μέσα αποθήκευσης από κάθε ψηφιακό μέσο. Ο σκοτεινός θάλαμος ασκεί τόση μεγάλη γοητεία που όποιος τον δοκιμάσει θεωρεί πραγματική φωτογραφία μόνο την αναλογική. Στα μαθήματα που κάνω στο εργαστήρι φωτογραφίας του Εθνολογικού Μουσείου Θράκης όταν τους διδάσκω αναλογική φωτογραφία οι μαθητές δε θέλουν να τελειώσει το μάθημα. Παρακαλούν για παράταση των ωρών του Workshop : Darkroom και εντυπωσιάζονται, ιντριγκάρονται από την δυσκολία αλλά και την ολότητα της αναλογικής φωτογραφίας.
Φυσικά και είναι δύσκολο, όχι ακατόρθωτο, να δουλέψεις επαγγελματικά με φιλμ όμως βρίσκει πάρα πολλούς οπαδούς στην καλλιτεχνική και δημιουργική φωτογραφία. Αποτελεί πραγματική αγάπη για πολλούς νέους αλλά και παλιούς φωτογράφους και αυξάνει την αξία της εκτυπωμένης φωτογραφίας. Πιστεύω ότι σε λίγα χρόνια θα την δούμε ξανά σε διαγωνισμούς αλλά και σε πρότζεκτ.
Τέλος θέλω να τονίσω το μότο που κυκλοφορεί στο ίντερνετ: 1000 ψηφιακές πόζες σε κάρτα sd αποτέλεσμα 1 με 2 καλές πόζες, 36 αναλογικές πόζες σε φιλμ 1 με 2 ωφέλιμες πόζες. Συμπέρασμα: ίσως καμιά φορά ο πλουραλισμός να μην είναι η απάντηση αλλά η οικονομία, η σκέψη και η ωριμότητα κατά την “αποφασιστική στιγμή” του κλικ.
